Wyróżnienie „Melaniusz”

18 października 2006 w tuchowskim Domu Kultury odbyła się uroczystość wręczenia honorowego wyróżnienia w postaci statuetek „Melaniusz” grupie ludzi zasłużonych dla miasta i gminy w różnych dziedzinach społecznego życia. W skład tej pierwszej uhonorowanej grupy wchodzą:

Stanisława Burza – za twórczy wkład w rozwój samorządu gminnego oraz bezinteresowne zaangażowanie w sprawy społeczne – wieloletnia nauczycielka i wychowawczyni młodzieży, pierwsza przewodnicząca Rady Miejskiej w Tuchowie po przemianach demokratycznych w 1989 r., zastępca dyrektora szpitala w Tuchowie, współtwórca Towarzystwa Miłośników Tuchowa i jego aktywna działaczka, członek redakcji Tuchowskich Wieści, zasłużona w pracy społecznej i samorządowej, oddana społeczności lokalnej, zawsze zatroskana o dobro ludzi i lepszą przyszłość, pracowita, skromna, zawsze gotowa służyć gminie.

Agnieszka Kowalik – za działalność edukacyjną i wychowawczą oraz krzewienie kultury muzycznej wśród młodego pokolenia – wieloletnia nauczycielka i wychowawczyni młodzieży, wicedyrektor Domu Kultury w Tuchowie, założycielka i dyrektorka Społecznego Ogniska Muzycznego w Tuchowie, które wykształciło setki dzieci i młodzieży, organizatorka i reżyserka wielu imprez, spektakli, koncertów, pomysłodawczyni i główna organizatorka Małopolskiego Konkursu Pianistycznego im. J.I. Paderewskiego, współtwórca Towarzystwa Miłośników Tuchowa i jego aktywna działaczka, wychowawca wielu pokoleń tuchowian w duchu dobrze pojętej kultury, propagatorka muzyki, szczególnie klasycznej.

O. Stanisław Gruszka – za działalność pisarską i popularyzatorską oraz dbałość o zachowanie kultury materialnej i duchowej regionu – redemptorysta, wychowanek tuchowskiego liceum i Wyższego Seminarium Duchownego oo. Redemptorystów w Tuchowie, inspirator i autor wielu przedsięwzięć kulturalnych, w tym zbioru zabytków kultury materialnej i duchowej naszego regionu i stworzenie podwalin muzeum etnograficznego w klasztorze i muzeum w Szkole Podstawowej w Siedliskach, autor książki o swojej rodzinnej miejscowości – Siedliska Tuchowskie „między dawnymi i młodszymi laty”, członek zespołu redakcyjnego Kamieni milowych cz. I i II oraz redakcji Tuchowskich Wieści; dążenie do ocalenia od zapomnienia świadectw historii, tradycji i obyczajów naszego regionu jest jego pasją.

Józef Kozioł – za książki i publikacje o Tuchowie i okolicach, popularyzowanie historii regionu oraz piękna ojczystej mowy – wieloletni nauczyciel i wychowawca młodzieży, pierwszy redaktor naczelny Tuchowskich Wieści, autor setek felietonów, artykułów oraz książek: Tuchów i okolice, Zarys dziejów Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych im. Bohaterów Bitwy pod Łowczówkiem w Tuchowie, Straceńców los, czyli o legionistach spod Łowczówka, Wokół Tuchowa. Przewodnik, redaktor publikacji Kamienie milowe cz. I i II, redaktor folderów, biuletynów, większości tuchowskich wydawnictw, współorganizator odbywającego się nieprzerwanie od 1988 roku „Zlotu gwiaździstego” młodzieży na cmentarzu legionistów w Łowczówku, współtwórca i działacz Towarzystwa Miłośników Tuchowa, polonista z wykształcenia, historyk z zamiłowania, publicysta z wyboru.

Marian Kras – za lata pracy edukacyjnej, trud wychowania wielu pokoleń młodzieży oraz zaangażowanie w działalność społeczną – wieloletni nauczyciel i wychowawca młodzieży, dyrektor Zespołu Szkół Zawodowych, zaangażowany w pracę społeczną, aktywny działacz wielu organizacji i stowarzyszeń społeczno-kulturalnych oraz kombatanckich, znany z poszanowania każdego człowieka, tradycji i wartości kulturowych oraz pracy na rzecz lokalnej społeczności.

Jan Piotrowski – za niesienie pomocy potrzebującym, ratowanie życia i zdrowia, bezinteresowność oraz życzliwość w służbie ludziom – lekarz z wykształcenia, z przekonania i zamiłowania, który przepracował ponad pół wieku w służbie zdrowia, ratując życie, lecząc, udzielając niejednokrotnie bezinteresownej pomocy, lekarz, dla którego przysięga Hipokratesa jest największym życiowym i zawodowym nakazem, ogrom jego trudu i poświęcenia jest świadectwem zaangażowania w pracy dla dobra mieszkańców miasta i gminy.

Eugeniusz Pyciński – za trud nauczania i wychowania wielu pokoleń oraz niezmordowane niesienie „kaganka oświaty” – nauczyciel z wykształcenia i zamiłowania, „legenda tuchowskiej oświaty” – jak powiadają o nim jego wychowankowie, przekazywał wiedzę w sposób niekonwencjonalny, ale skuteczny, całkowicie zaangażowany w nauczanie i wychowanie młodych tuchowian, pomysłodawca i wykonawca wielu pomocy naukowych, jego wychowankowie zakładają w Tuchowie firmy, uczą i działają na rzecz miasta i gminy.

Marek Srebro – za wieloletnią pracę edukacyjną i wychowawczą oraz mistrzostwo w kształtowaniu talentów sportowych – wieloletni nauczyciel i wychowawca przez właściwie pojęty sport, organizator wielu imprez sportowych: spartakiad, konkursów, turniejów, wybitny trener judo, jego podopieczni zdobywają najwyższe lokaty i stają na podiach na zawodach małopolskich, ogólnopolskich i europejskich, jego wychowanką jest m.in. mistrzyni Europy, judocy tuchowscy promują nasze miasto dzięki systematycznej pracy pod okiem swojego trenera.

Michał Wojtkiewicz – za tworzenie zrębów samorządu gminnego i powiatowego oraz ciągłą dbałość o rozwój Tuchowa i całego regionu – z wykształcenia doktor geodezji, z zamiłowania społecznik i samorządowiec, tuchowianin z przekonania, były nauczyciel akademicki, wychowawca młodzieży, pierwszy po przemianach demokratycznych w 1989 r. burmistrz Tuchowa, później starosta tarnowski, obecnie poseł na Sejm RP, prezes Towarzystwa Miłośników Tuchowa, członek redakcji Tuchowskich Wieści, inicjator i realizator wielu przedsięwzięć społecznych, gospodarczych i kulturalnych, wielu inwestycji infrastrukturalnych, jak choćby przebudowa rynku czy budowa oczyszczalni ścieków, promotor Tuchowa z dumą podkreślający, że jest jego mieszkańcem.

Tuchowskie Wieści z redaktorem naczelnym panem Grzegorzem Stanisławczykiem – za wieloletnią obecność na rynku prasowym oraz promowanie walorów ziemi Tuchowskiej – gazeta lokalna wychodząca nieprzerwanie od 1990 roku, wierna Tuchowowi, przynosząca dobre wieści, dokumentująca czasy obecne i sięgająca do historii, wierna wartościom często obecnie zanikającym – wartościom chrześcijańskim i patriotycznym, tak w rozumieniu ogólnonarodowym, jak i lokalnym, ukazująca Tuchów jako naszą małą ojczyznę, to wielka kronika Tuchowa zapisywana przez redakcję w sposób rzetelny i profesjonalny.

Sanktuaryjny Chór Mieszany – za twórczy wkład w promocję Tuchowa w kraju i zagranicą oraz mistrzowskie prezentowanie muzyki chóralnej – zespół mający za sobą 60 lat posługi sanktuarium i miastu poprzez setki uświetnionych uroczystości religijnych, patriotycznych i okolicznościowych, setki koncertów w Tuchowie, Małopolsce i kraju oraz w Europie, w tym w Watykanie, gdzie śpiewał naszemu papieżowi Janowi Pawłowi II, nagradzany na festiwalach, m.in. główną nagrodą za zajęcie I miejsca na Ogólnopolskim Festiwalu Kolęd i Pastorałek w Będzinie, obecnie organizuje w Tuchowie eliminacje do tego festiwalu, prowadzący pracę edukacyjną i krzewiący kulturę muzyczną, rozsławiający nasze miasto w Polsce i poza jej granicami.

Sanktuaryjna Orkiestra Dęta – za kunszt i aktywność w życiu kulturalnym gminy oraz uświetnianie uroczystości religijnych i patriotycznych – zespół mający za sobą 50 lat posługi sanktuarium i miastu poprzez setki koncertów, udział w uroczystościach religijnych, patriotycznych i okolicznościowych, koncerty w wielu miejscowościach Małopolski i w Europie, laureat wielu festiwali, m.in. „Echo Trombity”, trudno sobie wyobrazić życie muzyczne Tuchowa bez koncertów tej orkiestry, bez jej paradnych przemarszów, a wszystko poprzedzone niezliczoną ilością prób i ćwiczeń, jej występy to nieoceniony dar dla kultury muzycznej Tuchowa.

Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Osób Niepełnosprawnych „NADZIEJA” – za troskę i oddanie na rzecz osób niepełnosprawnych oraz poświęcenie się dla ludzi szczególnie potrzebujących pomocy – organizacja mająca na celu pomoc niepełnosprawnym, zrzeszająca ich rodziców i rodzeństwo, z bezgranicznym poświęceniem, oddaniem i niewyobrażalnym trudem pracuje dla niepełnosprawnych tak, aby zapewnić im dobre dziś i dobre jutro mimo ich nieuleczalności, zasługi członków stowarzyszenia w realizacji tego wielkiego zadania są nieocenione.

Zakład Rzeźniczo-Wędliniarski A. W. Sajdaków – za dbałość o jakość i smak kiełbasy Tuchowskiej oraz podtrzymywanie rodzinnych tradycji masarskich – znany w Polsce, a także za granicą z kiełbasy tuchowskiej – tradycyjnego wyrobu, wędliny najwyższej jakości zachowującej swojski niepowtarzalny smak, uznanej za „Najlepszy produkt ziemi tarnowskiej 2004 r.”, właściciele nagradzani w branży przetwórstwa rolno-spożywczego, otrzymujący certyfikaty jakości, udowadniający, że warto utrzymywać tradycyjne wytwarzanie produktów, polskich i zdrowych, że sukces można osiągnąć, nie ulegając światowym modom i że można to czynić w małym miasteczku.

Zakład Produkcji Znaków Drogowych WIMED – za sukces gospodarczy, dbałość o rozwój firmy i jakość produkcji oraz promocję Tuchowa w kraju i za granicą – jego twórca a zarazem właściciel, Zdzisław Dąbczyński, jest niekwestionowanym przykładem, jak pracą, zdyscyplinowaniem i konsekwencją można osiągnąć w Polsce sukces zawodowy i gospodarczy, funkcjonując w małym mieście; firma przeszła znamienną ewolucję: od garażu i malowanych znaków po obecny kompleks produkcyjny, w którym stosuje się najwyższe technologie w tej dziedzinie, od dwóch pracowników po kilkudziesięciu; znana jest w Polsce i Europie, znaki drogowe WIMED-u strzegą bezpieczeństwa i informują kierowców Tuchowa, Krakowa, Warszawy i wielu innych miast, są na ulicach, drogach i autostradach, widnieje na nich widoczna naklejka: WIMED Tuchów; firma wielokrotnie wyróżniana i nagradzana, między innymi godłem „Teraz Polska”, uzyskała certyfikaty najwyższej jakości swoich wyrobów, jej wielki sukces przekłada się na promocję i rozwój Tuchowa.

Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe MBM – za dynamiczny rozwój firmy oraz umiejętność korzystania z funduszy unijnych dla przedsiębiorstw – jego twórcy i właściciele, Bogumiła i Marian Mazurowie, to przykład, jak konsekwencją, pracą i umiejętnościami systematycznie rozwijać działalność firmy, poszerzać zakres i podnosić standard świadczonych przez nią usług; firma zaczynała od garażu, a obecnie dysponuje nowoczesnym kompleksem obiektów, w których świadczone są usługi o wysokim standardzie; właściciele dbają o ciągły jej rozwój, tworząc jej filie i nowe punkty, umieją znaleźć się na rynku, korzystając z programów unijnych.

26 października 2007 roku o godz. 15.30 w sali widowiskowej Domu Kultury w Tuchowie po raz drugi odbyła się uroczystość wręczenia wyróżnień za zasługi dla rozwoju miasta i gminy Tuchów w postaci statuetek „Melaniusza”. W tym roku nagrodzeni zostali:

Władysław Sukiennik – za zaangażowanie w działalność społeczną i kulturalną oraz twórczy wkład w rozwój tuchowskiego pszczelarstwa – wieloletni Prezes koła Pszczelarzy w Tuchowie i do dziś aktywny jego działacz. Animator kultury, członek Towarzystwa Miłośników Tuchowa od chwili jego powstania. Współinicjator i współorganizator utworzenia muzeum etnograficznego w Tuchowie. Organizator skansenu uli pszczelich. Współinicjator wydawnictw „Koło Pszczelarzy w Tuchowie” – publikacji, która ukazała się z okazji 60 lecia Koła, oraz „Kamieni Milowych” cz. I i II. Rzeźbiarz, swoje prace prezentował na wystawach zbiorowych w Tuchowie w Małopolsce i zagranicą, a przede wszystkim konserwator sztuki sakralnej w tym ołtarzy w wielu kościołach diecezji tarnowskiej. Radny Rady Miejskiej w latach 1994 -1998. Członek Sanktuaryjnego Chóru Mieszanego. Nie wiele jest dziedzin życia społeczno – kulturalnego, w których Pan Władysław nie uczestniczy albo nie uczestniczył. Oddany miastu i gminie, oddany tuchowskiej społeczności.

Ewa Stanisławczyk – za wieloletnią aktywność społeczną i charytatywną oraz zaangażowanie w kreowaniu życia kulturalnego Tuchowa.- z zawodu lekarz stomatolog, sercem, talentem, osobowością artystka, duchem z potrzebującymi pomocy. Założycielka zespołu „Pokolenia” przy Parafii św. Jakuba Ap., który przez 30 lat uświetnia uroczystości religijne i wydarzenia kulturalne w Tuchowie, w Polsce i Europie. Członek Towarzystwa Miłośników Tuchowa i Społecznego Ogniska Muzycznego. Aktywna działaczka Stowarzyszenia Caritas. Inicjatorka i główny organizator „Majówki dla Matki” – rodzinnej imprezy charytatywnej z której dochód przeznaczany jest na dzieci ze stowarzyszenia „Nadzieja” w Tuchowie. Współinicjator i współorganizator dorocznego charytatywnego Koncertu Kolęd. Inicjator wielu przedsięwzięć kulturalnych i edukacyjnych w Tuchowie. Grała i śpiewała w setkach kościołów, na odpustach, ślubach, prymicjach i innych uroczystościach religijnych. Grała i śpiewała w setkach miejsc na imprezach kulturalnych i koncertach. Kilka lat temu w Warszawie w Telewizji Polskiej pokazała, że szansę na sukces może mieć każdy i że jeżeli się chce, sukces można odnieść zawsze, i że sukcesem nie jest tylko Laskala, jest też program telewizyjny i jest sala widowiskowa Domu Kultury. Pani Ewa jest tam, gdzie w tym czasie i tym miejscu bez niej byłoby gorzej, mniej wesoło i mniej radośnie. Wierna Bogu, ludziom i miastu.

Aleksander Kowalik – za edukację historyczną tuchowian, działalność pisarską i publicystyczną oraz dokumentowanie najnowszych dziejów miasta i gminy – historyk, wieloletni nauczyciel Liceum Ogólnokształcącego w Tuchowie oraz Studium Pedagogicznego i Nauczycielskiego w Tarnowie. Inicjator wielu przedsięwzięć edukacyjnych, wychowawczych i dydaktycznych. Inicjator obchodów 650 lecia Tuchowa w tym wydarzeń, wystaw i konferencji naukowej. Współzałożyciel Towarzystwa Miłośników Tuchowa oraz Społecznego Ogniska Muzycznego w Tuchowie. Współzałożyciel i redaktor Tuchowskich Wieści. Spod jego pióra wyszło setki artykułów, felietonów, opisów. Autor pierwszego przewodnika po Tuchowie. Autor takich publikacji jak „Ochotnicza Straż Pożarna w Tuchowie 1883-2003” cz. I i II „Dzieje Klubu Sportowego Tuchovia”, „Służba zdrowia w Tuchowie” cz. I – druga w przygotowaniu do druku. Autor książki „25 lat dializoterapii w Tarnowie”. Współredaktor „Kamieni Milowych” oraz wielu biuletynów, folderów, wydawnictw okolicznościowych. Nauczyciel wielu pokoleń tuchowian. Wszystkie jego książki i publikacje oparte są na szczegółowości, badaniach i docieraniu do źródeł. Historia jest jego pasją, historię współczesną opisuje taką jaka jest, bez ubarwień bez metafor. Po prostu pisze prawdę. Za swoją pracę wielokrotnie nagradzany i doceniany w tym przez Premiera Rządu RP Waldemara Pawlaka. Zawsze uśmiechnięty i z optymizmem patrzący w przyszłość. Życzliwy wszystkim, a Tuchów jest dla niego małą ojczyzną i wielką rodziną.

Andrzej Mężyk – za badanie i dokumentowanie historii miasta oraz benedyktyńską pracę o dziejach Tuchowa – humanista, wykładowca na Uniwersytecie Śląskim. Przez całe swoje życie, pomimo że przez lata po za Tuchowem, z Tuchowem związany. Autor książek miedzy innymi „Wspomnienia z ziemi świętej”, „Powroty do źródeł i korzeni”, „Karl Oppermann – kat ziemi tuchowskiej” i wreszcie ostatnia jego książka: „Tuchów w dokumentach”. Wielka księga o historii Tuchowa. Obecnie złożona do druku część druga „Tuchów w obrazach” i „Tuchów w fotografiach” ukaże się na przełomie roku. Pan Andrzej Mężyk dokumentuje historię Tuchowa jako badacz i obserwator, ale również jako rozmówca z mieszkańcami. Poszukuje źródeł, śladów, kultury materialnej i niematerialnej ziemi tuchowskiej. Jego ostatnie książki to nieoceniony wkład oświatowy, edukacyjny i historyczny dla Tuchowa. To dar dla miasta i jego mieszkańców. Zawsze pogodny a Tuchów celebruje niczym świętość, wszak jak powiada to jego rodzinne miasto to jego rodzinna ziemia.

ks. Antoni Myjak – za odrestaurowanie i przywrócenie kościołowi św. Jakuba Apostoła blasku oraz inspirowanie do aktywności mieszkańców prarafii i miasta – proboszcz Parafii św. Jakuba Ap. w Tuchowie w latach 1995 – 2000. Pięć lat wystarczyło, aby wyremontować plebanię i przeprowadzić gruntowny remont kościoła. Nowy dach, umocnienia murów, elewacja, renowacja świątyni wewnątrz wraz z ołtarzem głównym. Rozpoczęcie prac na cmentarzu w Tuchowie i plany na przyszłość. Ks. Antoni Myjak interesował się rozwojem Tuchowa, cieszył i dopingował, kiedy w Tuchowie budowano nowe obiekty oświatowe, sportowe, kiedy remontowano drogi place i alejki. Sympatyk rozwoju kulturalnego i promocyjnego. Między innymi wspólnie z O. Janem Nogą i Janem Rzepielą był patronem pielgrzymowania i kolędowania w Tuchowie osób niepełnosprawnych z Domów Pomocy Społecznej. Zawsze życzliwy, pogodny i uśmiechnięty. Inspirował do działania, do pracy. Tuchów pamięta księdza jako budowniczego, gospodarza i pasterza dla którego owieczki powinny mieć dobre pastwiska i godne zagrody a Chrystus dom świątynny na spotkania modlitewne z nimi. Tuchów o tym pamięta.

Agata Mróz-Pankowska – za mistrzowskie osiągnięcia sportowe w Polsce i na arenie międzynarodowej oraz promocje Tuchowa – zaczęła w sekcji Judo w Tuchowie i tu trenowała 8 lat. Pierwsza i jedyna jak dotąd sportsmenka, zawodniczka judo, która w swojej karierze zdobywała najwyższe miejsca na podium turniejów oraz Mistrzostw Polski i Europy. To lata 1990-1998. Udział w turniejach i mistrzostwach w takich państwach jak: Belgia, Hiszpania, Czechy, Włochy , Japonia, Kanada. 11 medali w tym 4 złote, 3 srebrne, 4 brązowe. Sześciokrotnie uczestniczyła w Mistrzostwach Europy, dwukrotnie w Akademickich Mistrzostwach Świata. Nagrodzona nagrodami Ministra Edukacji Narodowej w roku 1995 i 1997. Dziś mieszkanka Opola, ale Tuchów to jej miasto rodzinne, miasto w którym rozpoczynała swoją wielką karierę. Tuchów to miasto które swoją osobą i swoją karierą promowała. Agata Mróz z Tuchowa, najbardziej jak dotąd utytułowana sportsmenka i dla tego miasta zasłużona.

Stanisława Węgrzyn – za działalność oświatową i pedagogiczną oraz trud i poświęcenie w pracy edukacyjnej dzieci i młodzieży – W czasie II wojny światowej łączniczka AK o pseudonimie „Sława”. Później los pokierował Panią Stanisławę do Karpacza gdzie pracowała jako nauczycielka. Początkiem lat pięćdziesiątych powraca w rodzinne strony i w Siedliskach od roku 1959 do 1978 pracuje jako nauczyciel. Już jako emerytka prowadziła naukę religii w klasach przedszkolnych. Zawsze zaangażowana w życie społeczności wiejskiej. Prowadziła świetlicę wiejską, organizowała nieobozowe akcje letnie czyli wakacje dla dzieci. Zaangażowana w działalność harcerską. Harcmistrz Polski. Nagrodzona za prace pedagogiczną Złotym Krzyżem Zasługi. Swoją pracę pedagogiczną traktowała z pasją, a Siedliskom i gminie Tuchów poświęciła większość swojego życia.

Trójka s.c. – Wiesław Wróbel, Janusz Nowak, Janusz Grzenia – za błyskotliwy rozwój, profesjonalizm i kompetencje w działaniu oraz aktywne wspieranie przedsięwzięć kulturalnych, edukacyjnych i sportowych – rodzinna firma handlowa. Pan Wiesław Wróbel rozpoczynał swoją działalność handlową od tzw. zieleniaka w drewnianym starym kiosku w 1985 roku. Po latach mozolnej pracy w 1995 roku otworzył w Tuchowie pierwszy dom handlowy przy ul. Mickiewicza. Nadal inwestując wspólnie z Januszem Grzenią i Januszem Nowakiem uruchamiają w roku 2001 jeden z największych domów handlowych w Tuchowie, w ten sposób powstaje słynna Trójka w Tuchowie. Przedsiębiorcy pod wodzą seniora cały czas inwestują, budują i oddają do użytku kolejne obiekty. Dziś ich domy handlowe należą do najlepiej prosperujących w okolicy. Prowadzone w pełni profesjonalnie i przyjaźnie dla konsumentów. Planują dalszy rozwój. Obecnie zatrudniają 40 osób. Trójka s.c. z seniorem Wiesławem Wróblem jest mecenasem tuchowskiej kultury i sportu. Między innymi jest stałym sponsorem i wspierającym Międzynarodowe Spotkania Miast Bliźniaczych w Tuchowie i Dni Tuchowa corocznie od roku 2000, jak również Eliminacji do Ogólnopolskiego Festiwalu Kolęd i Pastorałek. To firma tuchowska i Tuchowowi służąca.

Korex – Kazimierz Szablowski – za fachowość i nowoczesność w działaniu, wspieranie kultury oraz działalność charytatywną – firma specjalizuje się w branży meblarskiej i budowlanej. Swoją działalność rozpoczynał w 1993 roku w garażu własnego domu, by po latach wybudować nowoczesne obiekty handlowo-usługowe. Ciągle inwestuje w poszerzenie nie tylko przestrzeni ale również asortymentu, materiałów konstrukcyjnych, meblowych czy budowlanych. Odznacza się nowatorstwem, pomysłowością i konsekwencją w działaniu. Współpracuje z wieloma zakładami z Tuchowa. Nastawiony na ciągły prężny rozwój. Zdobył zaufanie klientów i uznanie wśród mieszkańców. Obecnie zatrudnia kilkudziesięciu pracowników. Pan Kazimierz Szablowski i jego firma jest mecenasem kultury tuchowskiej. Od lat wspiera finansowo i niejako patronuje Sanktuaryjnej Orkiestrze Dętej w Tuchowie. Wspiera wydarzenia kulturalne i edukacyjne a nade wszystko koncerty charytatywne dla „Nadziei” czy Tuchowską Majówkę dla Matki. To firma tuchowska i Tuchowowi służąca.

W dniu 28 stycznia 2009 roku w sali widowiskowej Domu Kultury odbyła się uroczystość wręczenia honorowego wyróżnienia statuetką „Melaniusz” za zasługi dla rozwoju miasta i gminy Tuchów. Burmistrz Tuchowa i Przewodniczący Rady Miejskiej w Tuchowie na podstawie decyzji Kapituły wręczyli statuetki.

Koło Pszczelarzy w Tuchowie – za wieloletnią działalność na rzecz rozwoju pszczelarstwa oraz aktywność edukacyjną i społeczno – kulturalną.
Założone w roku 1937 – siedemdziesiąt dwa lata pracy i działalności. 80 członków koła posiada 2018 rodzin pszczelich. Działalność Koła Pszczelarzy w Tuchowie to nie tylko praca i działalność pszczelarska. To działalność w wielu wymiarach społeczno-kulturowych i promocyjnych. Organizator i współorganizator wielu wydarzeń kulturalnych i okolicznościowych w tym dziesiątki wystaw i prezentacji. Organizator wielu prelekcji w szkołach i placówkach oświatowych i kulturalnych. Inicjator i wykonawca pomnika św. Ambrożego na starym cmentarzu w Tuchowie. Inicjator powstania muzeum etnograficznego w klasztorze i wieloletni jego opiekun. Prowadzi działalność edukacyjną. Promuje produkty pszczele ich odżywczy i zdrowotny walor.
Promuje Gminę Tuchów. Wspiera akcje charytatywne. Koło aktywne, obecne w życiu gminy od ponad siedemdziesięciu lat.

O. Kazimierz Plebanek – za niestrudzoną pracę badawczą dziejów Sanktuarium i miasta oraz sławienie kultu maryjnego i tuchowskiej ziemi.
Redemptorysta, absolwent Wyższego Seminarium Duchownego w Tuchowie. W latach 1975-1984 był proboszczem i kustoszem Sanktuarium Matki Boskiej Tuchowskiej. Przez lata administrator i organizator wielkich tuchowskich odpustów. Archiwista klasztornego archiwum. Badacz dziejów Sanktuarium i Tuchowa. Autor wielu tomów „Kalendarzy Tuchowskich” i przewodników po Sanktuarium i historii Tuchowa. Autor wielu monografii i artykułów. Kapłan z powołania, redemptorysta z działania. Badacz i dokumentalista. Społecznik na rzecz Tuchowa. Zawsze obecny w życiu lokalnego kościoła, miasta i gminy Tuchów.

Maria Wójcik – za długoletnią służbę lekarską, bezinteresowność w ratowaniu zdrowia i życia ludziom oraz wierność samarytańskim zasadom.
Lekarz medycyny od 1961 roku w Ośrodku Zdrowia w Tuchowie. 47 lat pracy dla ratowania zdrowia i życia. Oddana pacjentowi i pełna poświęcenia. Z troską i wielką życzliwością wspierająca potrzebujących pomocy. Zaangażowana w sprawy rozwoju służby zdrowia w Tuchowie. Działacz społeczny. Radna Rady Miejskiej, powiatowej i wojewódzkiej. W uznaniu tej pracy i działań wielokrotnie nagradzana i odznaczana. Służyła ludziom postawą samarytańską.

Siostra Alfreda Bronisława Data – za pełną poświęcenia służbę chorym, biednym, samotnym i opuszczonym oraz działalność charytatywną.
Mieszka i pracuje w Tuchowie od roku 1962. Całe Swoje życie poświęciła chorym, biednym, samotnym i opuszczonym. Niosła im pomoc medyczną, pociechę duchową, ulgę w cierpieniu. Niosła pomoc charytatywną. Wzór bezinteresownego działania na rzecz bliźniego. Swoim życiem i pracą daje wiarę i nadzieję. Wierna słowom księdza Twardowskiego „Uczmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą”.

Tadeusz Goliszewski – za działalność pedagogiczną i wychowawczą oraz twórczy wkład w rozwój kultury.
Wieloletni nauczyciel muzyki, wychowawca i kilkuletni zastępca dyrektora Szkoły Podstawowej w Tuchowie. Dyrektor Gimnazjum nr 2 w Tuchowie. Wieloletni nauczyciel muzyki w Społecznym Ognisku Muzycznym w Tuchowie. Aktywny działacz Związku Nauczycielstwa Polskiego. Inicjator wielu przedsięwzięć edukacyjnych, oświatowych i kulturalnych. Aktywny uczestnik i współorganizator wielu wydarzeń kulturalnych, okolicznościowych w tym muzycznych w Tuchowie. Autor melodii hymnu Tuchowa pt. „Tuchowska ziemio” do słów O. Pagiewskiego. Autor hejnału Tuchowa który codziennie o godz. 12.00 rozbrzmiewa z tuchowskiego ratusza.

3 lutego 2010 roku zostały wręczone kolejne wyróżnienia statuetką Melaniusza.
Nagrody otrzymali:
Jan Gładysz … za krzewienie kultury muzycznej, wybitny udział w życiu kulturalnym Tuchowa oraz promocję miasta w Polsce i świecie.

Kazimierz Karwat … za wzbogacanie artystycznego dorobku tuchowskich twórców, pracę z młodzieżą nad kształtowaniem poczucia piękna oraz działalność na rzecz lokalnego środowiska.

Franciszek Turaj … za pracę społeczną na rzecz lokalnego środowiska oraz działalność edukacyjną i wychowawczą.

Józef Rogal … za ponad 50 lat grania, kiedyś w klasztornej, obecnie Sanktuaryjnej Orkiestrze Dętej oraz działalność edukacyjną i wychowawczą.

Leszek Borgula … za stworzenie nowoczesnej firmy, sukces gospodarczy oraz działalność charytatywną.

Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela OO. Redemptoryści w Tuchowie … za szerzenie kultu Matki Boskiej Tuchowskiej, a przez to promocję miasta, kształtowanie duchowości wiernych oraz udział w życiu kulturalnym i społecznym miasta i gminy.

Zespół „Pokolenia” … za wieloletnią służbę tuchowskiej kulturze muzycznej oraz promocję miasta w Polsce i świecie.

Towarzystwo Miłośników Tuchowa … za różnorodne formy działalności, kultywowanie wiedzy o przeszłości, uwrażliwienie na piękno środowiska przyrodniczego oraz inicjatywy kulturalne i społeczne dla małej ojczyzny.

Kazimierz Łątka (zmarł 26.01. 2011 r. – 6 dni przed wręczeniem statuetki) … za godną naśladowania postawę społecznika
Mieszkaniec Lubaszowej. Radny Rady Miejskiej w Tuchowie pięciu kadencji (1990 – 2010), wybierany znaczną większością głosów. W Radzie był członkiem kilku komisji a ostatnio przewodniczącym Komisji Rewizyjnej. Należał do najbardziej aktywnych radnych, o czym świadczyć może chociażby jego 100 % frekwencja na wszystkich posiedzeniach plenarnych i komisji w całej kadencji. Cierpliwy i konsekwentny w działaniu i – co ważne – skuteczny. Swoją działalność w Radzie traktował jako służbę ludziom.
Jako radny miał na uwadze, całą gminę, ale najbliższa była mu rodzinna Lubaszowa, która wiele mu zawdzięcza. Miał zdolność przekonywania i mobilizowania ludzi do społecznej działalności. Był członkiem rady sołeckiej. Pomagał mieszkańcom wsi, którzy zwracali się do niego w różnych sprawach. Włożył wiele starań w pozyskiwanie funduszy na nowe odcinki dróg, telefonizację, gazyfikację, budowę wodociągów. Sam często nie tylko prace nadzorował, ale także w nich uczestniczył. Członek OSP w Lubaszowej, pełniący odpowiedzialne funkcje w zarządzie jednostki. W wyniku jego starania otrzymała ona samochód gaśniczy. Był współorganizatorem obchodów jej 50-lecia. Szczególny nacisk kładł na propagowanie wiedzy pożarniczej, zwłaszcza wśród młodzieży, organizując liczne konkursy i zawody. Z jego inicjatywy powstała żeńska drużyna młodzieżowa. Od 2006 r. pełni funkcję wiceprezesa Gminnego Zarządu OSP w Tuchowie, podejmując wiele starań w celu rozwoju bazy i infrastruktury straży pożarnych. Zaangażowany w remont i rozbudowę szkoły w Lubaszowej; wynikiem jego starań jest sala do gimnastyki korekcyjnej. Pomagał także sportowcom w swojej wsi, podejmował starania o modernizację boiska sportowego i remont budynku szatni dla sportowców.
Jego hasło wyborcze: „tyle jestem wart, ile mogę zrobić dla innych” nie było pustym sloganem, w pełni je realizował, a przełożyło się ono na powstanie tego, co służy ludziom dziś i będzie służyło w przyszłości.

Ewa i Roman Fleszarowie … za promowanie Tuchowa poprzez twórczość artystyczną.
Artyści plastycy, absolwenci rzeźby (p. Ewa) i malarstwa (p. Roman) Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu; od 1996 r. mieszkańcy Karwodrzy; autorzy wielu dzieł wystawianych (wystawy zbiorowe i indywidualne) w Tuchowie, wielu miastach Polski i Europy, w tym miastach partnerskich: Saint-Jean de Braye, Illingen, Martfu. Swój związek z naszym miastem dokumentowali wielokrotnie, projektując i realizując:

• tablicę upamiętniającą pontyfikat Jana Pawła II, umieszczoną na ratuszu;
• statuetkę honorowego wyróżnienia „Melaniusz”;
• tablice upamiętniającą jubileusz 670-lecia Tuchowa, umieszczoną na ratuszu;
• medal jubileuszowy 670 lecia lokacja miasta;
• insygnia władz miasta;
• koncepcję wizualizacyjną odnowienia skweru i pomnika ofiar II wojny przy ul. Daszyńskiego.
  W dziełach pp. Fleszarów dostrzec można charakterystyczne dla naszego miasta elementy architektury i pejzażu; trafiają one na liczne wystawy i poprzez nie obecny tam jest Tuchów. Są więc pp. Ewa i Roman Fleszarowie promotorami tuchowskiego dziedzictwa kulturowego.

Waldemar Dziga … za osiągnięcia sportowe w judo.
Tuchowianin, szkołę podstawową i liceum ukończył w Tuchowie, po czym studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po odbyciu aplikacji pracuje jako sędzia w Sądzie Rejonowym w Tarnowie.
Treningi judo rozpoczął w 1984 r. w tuchowskiej sekcji judo. Trenował tu przez 9 lat systematycznie i wytrwale, czego skutkiem były sukcesy sportowe: srebrny (1988) i złote medale (1989, 1990) w Mistrzostwach Polski Szkolnego Związku Sportowego. W latach 1992 – 1993 był członkiem kadry narodowej juniorów, zdobywając w mistrzostwach Polski brązowe i srebrne medale. W czasie studiów trenował w klubie TS Wisła Kraków. W tym okresie zdobył dwukrotnie srebrny i pięciokrotnie złoty medal w kategorii seniorów w drużynowych mistrzostwach Polski, kilkakrotnie zdobywał także medale w Indywidualnej Lidze Seniorów w Judo. Został powołany do kadry narodowej, trzykrotnie uczestniczył w Drużynowym Pucharze Europy (Austria, Polska, Turcja). W 2000 r. uzyskał stopień mistrzowski – 2. dan. Za wyróżniające wyniki Polski Związek Judo odznaczył go srebrną (2004) i złotą (2009) odznaką PZJ.
W czasie swojej sportowej kariery p. Waldemar Dziga był wzorem do naśladowania. Wielokrotnie pełnił funkcję kapitana drużyny. Jest najlepszym przykładem możliwości godzenia sportu z nauką – pod jednym wszakże warunkiem: trzeba wytrwale dążyć do celu.

Zygmunt Bień … za pracę społeczną na rzecz lokalnego środowiska
Mieszkaniec Siedlisk. Długoletni pracownik tamtejszej Spółdzielni Kółek Rolniczych. Od lat 80. do dziś działa w samorządzie wiejskim. Był radnym Rady Miejskiej w Tuchowie i członkiem zarządu w I kadencji. Jest pomysłodawcą wielu inicjatyw społecznych w Siedliskach: budowy ośrodka zdrowia, rozbudowy remizy OSP, budowy wodociągu i gazociągu. Aktywny uczestnik prowadzonych robót głównie poprzez osobiste zaangażowanie w zakup i przywóz materiałów, organizowanie prac w czynie społecznym, pozyskiwanie środków finansowych z różnych źródeł, bezpośredni nadzór nad prowadzonymi budowami, kontrolowanie gromadzonych społecznie środków finansowych (jest biegłym księgowym). Aktywnie uczestniczy w społecznym zespole tworzącym regionalne muzeum w Siedliskach. Jest autorem artykułów w czasopiśmie „Siedliszczanin”, a także różnych wierszy okolicznościowych. Swoją wiedzą z zakresu księgowości, spraw podatkowych, ubezpieczeniowych, pracowniczych służy chętnie mieszkańcom wsi. Jest prezesem Stowarzyszenia „Siedliskie Forum Rozwoju”. Bierze czynny udział w uroczystościach patriotycznych i rocznicowych. Jest członkiem chóru parafialnego.

Peter Blaskewitz … za nawiązanie współpracy i promowanie Tuchowa w Niemczech
Nauczyciel historii i języka niemieckiego w gimnazjum w Illingen. Odpowiedział pozytywnie na propozycję współpracy z tuchowskim liceum; obydwie szkoły są stowarzyszone w UNESCO. Już wcześniej interesował się kulturą, historią i językiem polskim. W 1994 roku przyjechał do Tuchowa, aby poznać szkołę i miasto, a przede wszystkim mieszkańców. Widocznie wrażenie było pozytywne, bo już w następnym roku przyjechał z grupą młodzieży. Wówczas podpisano umowę o współpracy między szkołami. Odtąd co roku przyjeżdżał z grupą liczącą około 20 osób i nigdy nie miał trudności z zebraniem takiej grupy. Umiał przekonać nie tylko dzieci, ale i rodziców, którzy w ramach rewizyt podejmowali zawsze bardzo serdecznie tuchowską młodzież. Sam propagował polską kulturę, zabierając do naszego miasta różnych nauczycieli ze swej szkoły, a także rodziców. Wynikiem tego było powstanie Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Niemieckiej w Illingen.
Polska młodzież jest zafascynowana osobowością p. Petera Blaskewitza; u wielu młodych rozbudził on zainteresowanie kulturą i językiem niemieckim, a nawet powstawały prace licencjackie dotyczące kultury i historii Saarlandu. Ich autorom organizował pobyty w Illingen, spotkania z mieszkańcami, przygotowywał bezinteresownie wiele materiałów dotyczących tego landu, a potrzebnych do napisania tego typu prac.
Pomaga nie tylko młodzieży; zorganizował np. pobyt i utrzymanie Sanktuaryjnego Chóru Mieszanego w czasie podróży do Lourdes. We współpracy z władzami gminy podejmował także tuchowską orkiestrę.
Jego otwartość i serdeczność, połączone z nieskazitelną uczciwością, sprawiły, że nawiązał w Tuchowie wiele osobistych kontaktów, które podtrzymuje do dziś; jest niezmiennie zainteresowany rozwojem naszego miasta, osiągnięciami młodzieży i losami mieszkańców. Podkreśla, że czuje się w Tuchowie jak u siebie. Niewątpliwie zajmuje czołowe miejsce pośród przedstawicieli miast partnerskich Tuchowa.

Wręczono 31.01.2012r.

Krzysztof Jasiński … za aktywną pracę społeczną na rzecz mieszkańców gminy oraz promocję Tuchowa poprzez liczne publikacje.
Mieszkaniec Zabłędzy, zawodowo od 30 lat związany z koleją, pracuje na stanowisku mistrza ds. eksploatacji taboru kolejowego. Aktywny społecznie zarówno w swojej wsi, jak i w gminie. Brał udział w pracach komitetów telefonizacji, budowy wodociągów, gazyfikacji, rozbudowy dróg wiejskich, rozbudowy szkoły w Zabłędzy. Jeden z inicjatorów nadania szkole imienia Jana Pawła II i ofiarodawca wielu pamiątek do sali jej patrona, inicjator wielu przedsięwzięć kulturalnych, np. festynu wsi Zabłędza, plakatowego kalendarza dla mieszkańców tej wsi; twórca i redaktor czasopisma „Nasza Wieś Zabłędza”, autor wielu publikacji o tej wsi w prasie lokalnej i regionalnej, „Kamieniach milowych”. Wydawca, od piętnastu lat, lokalnego rozkładu jazdy dla mieszkańców gminy, co jest ewenementem w Polsce. Podjął skuteczne starania o postój pociągu „Dunajec” na stacji Tuchów. Organizował przejazdy pociągami specjalnymi w czasie wizyt papieskich oraz pociągami retro, w tym z okazji jubileuszu 670-lecia Tuchowa. Przekazał wiele eksponatów z dziedziny kolejnictwa do tworzonego tuchowskiego muzeum. Ponadto publikuje w czasopismach branżowych i „Szkicach Tarnowskich”.

Grzegorz Stanisławczyk … za długoletnią pracę na rzecz mieszkańców Tuchowa i gminy w zakresie obsługi prawnej oraz w dziedzinie kultury.
Prawnik z wykształcenia (1975 – aplikacja sędziowska; 1978 – radca prawny). Znany w Tuchowie i gminie z różnych form działalności społecznej: w latach 1987–1993 był radnym, wiceprzewodniczącym Rady Miejskiej w Tuchowie. Główna domena jego działalności to opieka społeczna; prowadzi tu pełną obsługę prawną ludzi nieznających przepisów prawa, niemających środków na opłacenie prawników – oprócz porad prawnych sporządza dla nich różnego rodzaju pisma procesowe. Bierze udział w akcjach charytatywnych, jak zbiórki na Caritas, na odnowę zabytkowego cmentarza, pomoc powodzianom. Jest członkiem stałym rady parafialnej przy parafii św. Jakuba; był także jej przewodniczącym. Jest członkiem założycielem i autorem statutu Klubu Inteligencji Katolickiej w Tuchowie. Przez jedną kadencję pełnił funkcję prezesa tuchowskiej Akcji Katolickiej. Jest członkiem założycielem i autorem statutu Towarzystwa Miłośników Tuchowa i członkiem jego zarządu od początku istnienia Towarzystwa (1992 r.). Od 1994 roku pełni funkcję redaktora naczelnego „Tuchowskich Wieści”, wydawanego przez TMT i uhonorowanego statuetką Melaniusza za rzetelne dokumentowanie życia miasta i gminy, co jest w dużej mierze jego zasługą. Jest autorem wielu publikacji w tym czasopiśmie oraz w obydwu tomach „Kamieni milowych”. Jest współorganizatorem (wspólnie z małżonką) corocznej tuchowskiej Majówki dla Matki.

Biblioteka Publiczna w Tuchowie … za różnorodne formy działalności mające na celu upowszechnienie książki i czytania wśród mieszkańców Tuchowa i gminy w ciągu stuletniej działalności.
Biblioteka Publiczna w Tuchowie powstała w 1911 roku i odtąd prowadzi nieprzerwaną (w czasie wojny utajnioną) działalność. W ciągu wieku funkcję bibliotekarzy pełniło wielu pracujących ofiarnie ludzi: Adolf Wojtanowski, Maria Chmielowska, Leopold Kluger, Władysław Rudnicki, Gabriela Dobrowolska, Zofia Nicpoń i – obecnie – Bożena Wrona. Wielokrotnie zmieniała się jej siedziba. Ostatnie lata działalności to wiele nowych pomysłów poszerzających ofertę nowoczesnej biblioteki: książka mówiona, Tuchowski Maraton Głośnego Czytania, spotkania z literatami i dziennikarzami, otwarcie Małej Galerii „Przedstawmy się” prezentującej młodych twórców z Tuchowa i okolic, kiermasze książek, konkursy, prelekcje oraz szkolenia dla seniorów i maturzystów. Obecnie biblioteka to także nowatorskie rozwiązania: dostęp do Internetu, biblioteki cyfrowe, dokumentacja różnych form społecznego życia naszej miejscowości.

Friedrich Schuster … za doprowadzenie do odnowienia cmentarzy z I wojny światowej w gminie oraz wzorową partnerską współpracę miasta Pettenbach z Tuchowem.
Pułkownik rezerwy, przewodniczący Oddziału Górnej Austrii Austriackiego Czarnego Krzyża – organizacji mającej pod opieką żołnierskie mogiły z czasów I i II wojny światowej, burmistrz Pettenbach od 1996 r. Przy jego zaangażowaniu i wsparciu finansowemu z Czarnego Krzyża zostały odnowione trzy cmentarze: dwa w Tuchowie i jeden w Siedliskach, wszystkie zaś zostały szczegółowo zinwentaryzowane. Był inicjatorem i współorganizatorem kilku uroczystości ku czci poległych z udziałem orkiestr z Górnej Austrii. Współpracę z Tuchowem w tym zakresie przedstawia na konferencjach Czarnego Krzyża jako wzorcową. Poprzez swoje działania wielokrotnie dawał dowód dbałości o historyczną prawdę i pamięć, wskazywał na rolę i wagę pokoju europejskiego i światowego. Jako działacz Czarnego Krzyża i burmistrz partnerskiego Pettenbach wielokrotnie bywał w Tuchowie, osobiście organizował pobyty przedstawicieli naszego miasta. Zrealizował wiele projektów partnerskiej współpracy w dziedzinach kultury, edukacji, sportu i turystyki. Organizował kampanie promocyjne Tuchowa i zachęcał do odwiedzania naszej gminy. Jest swego rodzaju ambasadorem Tuchowa w Austrii, często podkreśla, że jego drugą ojczyzną z wyboru jest Polska i Tuchów. I nie są to tylko słowa.

Artur Gądek … za poszerzenie oferty leczniczej dla mieszkańców tuchowskiej gminy poprzez inicjatywę uruchomienia chirurgii jednego dnia.
Tuchowianin, tu ukończył liceum, później studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej (obecnie Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego). Dzięki wysokiej średniej ocen został asystentem w Klinice Ortopedii CM UJ. Uzyskał pierwszy i drugi stopień specjalizacji z ortopedii i traumatologii narządów ruchu, uzyskał doktorat. Jest wysokiej klasy specjalistą w tej dziedzinie. Nie zerwał związków z Tuchowem. Dowodem tego jest jego udział w uruchomieniu oddziału chirurgii jednego dnia w tuchowskim szpitalu. Prace nad jego organizacją i wyposażeniem sali operacyjnej trwały cały 2010 rok, w związku z tym co tydzień przyjeżdżał z Krakowa. W dużej mierze dzięki jego staraniom powstała sala operacyjna wyposażona według najnowszych standardów, nie odbiega od najlepszych w Polsce. W ciągu ubiegłego roku wielu tuchowian skorzystało już ze specjalistycznych zabiegów.

Wręczono: 30.01.2013 r.

Ochotnicza Straż Pożarna … za wieloletnią ochotniczą służbę mieszkańcom Tuchowa i gminy, za ratowanie ich życia i mienia w czasie pożarów, powodzi i nieszczęśliwych zdarzeń losowych.
Ochotnicza Straż Pożarna jest najstarszą organizacją w Tuchowie, służącą obywatelom od 130 lat. Jest to organizacja pożytku publicznego, której członkowie pełnią bezinteresownie służbę ochotniczą, ratują ludzi i ich dobytek przed ogniem, w czasie powodzi, praktycznie udzielają pomocy we wszystkich zdarzeniach wymagających ochrony życia, zdrowia i mienia. Dzięki odpowiedniemu wyszkoleniu i wyposażeniu jest to jedyna współcześnie organizacja, której członkowie zjawiają się najszybciej w miejscu powstania zagrożenia i potrafią być najbardziej skuteczni. Podejmują różne prace społeczne na rzecz naszej jednostki OSP oraz dotkniętych nieszczęściem mieszkańców miasta i gminy, jak chociażby usuwanie zanieczyszczeń domów po powodzi. Tuchowska jednostka OSP uświetnia różne uroczystości patriotyczne, religijne i kulturalne w naszym mieście. Tuchowianie doceniają zaangażowanie strażaków, na pomoc których zawsze mogą liczyć. Członkowie tuchowskiej straży posiadają wielką liczbę odznaczeń za wzorową postawę druhen i druhów, a cała jednostka – Złoty Medal im. Bolesława Chomicza, przyznany przez Zarząd Główny OSP RP.

Tuchowska Wspólnota Sióstr Służebniczek … za ponadstuletnią działalność charytatywną, niesienie pomocy potrzebującym oraz pracę wychowawczą z dziećmi
Siostry służebniczki dębickie obecne są w Tuchowie od ponad stu lat, wrosły na stałe w pejzaż naszego miasta. Służą mieszkańcom miasta i gminy – prowadzą szeroko rozumianą działalność charytatywną: pomoc ubogim, m.in. poprzez prowadzenie kuchni dla najuboższych mieszkańców w trudnych okresach – w czasie wojny i ciężkich powojennych latach; dożywianie dzieci w ramach Caritasu; odwiedzanie chorych i opieka nad nimi, wykonywanie różnych zabiegów pielęgniarskich; przyuczanie, zwłaszcza w okresie międzywojnia, dziewcząt do pielęgnowania chorych, szycia, haftowania, gotowania i innych prac wykonywanych w gospodarstwach domowych; troska o wychowanie najmłodszych i ich katechizacja w zorganizowanej przez nie ochronce, a obecnie przedszkolu; dbałość o wystrój kościoła św. Jakuba. Siostry aktywnie włączają się do akcji niesienia pomocy ludziom dotkniętym nieszczęściem, jak np. w czasie ostatniej wielkiej powodzi, kiedy udostępniły ochronkę na noclegi, przygotowywały posiłki, pomagały sprzątać domy. Są wierne swojemu posłannictwu: służbie Bogu poprzez służbę ludziom.

Jan Sufliarsky … za aktywną wzorową partnerską współpracę, promocję słowackiej kultury w Tuchowie w czasie Międzynarodowych Spotkań Miast Bliźniaczych oraz promocję Tuchowa na Słowacji.
Jan Sufliarsky jest od 1998 roku primatorem Detvy na Słowacji – miasta partnerskiego Tuchowa. Od 2000 roku angażuje się w partnerstwo: organizuje kampanie promocyjne Tuchowa w Detvie, wskazuje na ważność i wartość współpracy w dziedzinie kultury, edukacji i oświaty, sportu i turystyki. Detva jest jedynym miastem partnerskim Tuchowa, które uczestniczyło we wszystkich Międzynarodowych Spotkaniach Miast Bliźniaczych, a Jan Sufliarsky – w większości z nich. Uczestnictwo to jest jednym z najbardziej aktywnych – corocznie w Tuchowie występują artyści z Detvy: orkiestry, chóry, zespoły instrumentalne, wokalne i folklorystyczne. Od 2000 roku organizuje prezentacje Tuchowa podczas wydarzeń kulturalnych, promocyjnych, samorządowych i oświatowych w Detvie. Dzięki jego zaangażowaniu Tuchów jest prezentowany na Międzynarodowym Festiwalu Folkloru, jednym z największych festiwali tego typu na Słowacji i w Europie Środkowej, Dniach Detvy, Jarmarku na Podpolanie i innych. Prezentowały się tam tuchowskie zespoły, animatorzy kultury, przedstawiciele samorządu oraz oświaty. Jednym z wielu działań promujących nasze miasto i gminę przez Jana Sufliarskyego było spotkanie, w czasie Międzynarodowego Festiwalu Folkloru w Detvie, prezydenta Słowacji z burmistrzem Tuchowa, w czasie którego możliwa była prezentacja naszego miasta. Dzięki Primatorowi i jego osobistemu zaangażowaniu Zespół Szkół w Siedliskach wspólnie ze szkołą w Detvie mogły zrealizować jeden z najbardziej spektakularnych projektów międzynarodowych, sfinansowany z programu „Socrates Comenius”, „Obchodzenie świąt i tradycji w Polsce i na Słowacji”. Stało się to okazją do zorganizowania kilku spotkań młodzieży i nauczycieli w Detvie i Tuchowie. Jednym słowem: Primator Jan Sufliarsky jest ambasadorem Tuchowa na Słowacji.

Wręczono: 22.01.2014 roku

ks. prałat Stanisław Augustyn … za ponadczterdziestoletnią pracę duszpasterską i czynny udział w życiu społeczności Siedlisk.
Pełnił funkcję proboszcza w Siedliskach przez 42 lata. Jego największym osiągnięciem jest wybudowanie kościoła w czasach, kiedy takie inicjatywy ogromnie utrudniano. Trzeba było zabiegać o każde zezwolenie, o zakup materiałów budowlanych, mobilizować mieszkańców do ofiarności i pracy przy budowie. Trzeba było pokonać trudności i zabezpieczyć budowlę przed osuwaniem się ziemi. Ksiądz prałat dzięki uporowi i determinacji dopiął swego i dlatego mieszkańcy Siedlisk mają teraz nowoczesną świątynię, w której odbywają się uroczystości religijne; także patriotyczne i tradycyjne (np. dożynki) mają tu swój początek. Ksiądz prałat włączał się także w życie społeczne wsi, biorąc udział w pracach komitetów: budowy wodociągów, gazyfikacji, telefonizacji, budowy ośrodka zdrowia czy rozbudowy remizy OSP. Jednocześnie pełnił posługę duszpasterską wśród mieszkańców wsi; niestrudzenie wychowywał dzieci i młodzież nie tylko w duchu religijnym, ale także patriotycznym. Jest autorem publikacji, m.in. „W blasku jubileuszy”.

Adam Drogoś … za dbałość o unowocześnianie kierowanej przez siebie szkoły, organizację dokształcania młodzieży i dorosłych, współpracę z lokalnymi instytucjami i organizacjami, udzielanie pomocy ludziom, ze szczególnym uwzględnieniem powodzian
Tuchowianin, absolwent tutejszego Technikum Mechanicznego (obecnie Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. Bohaterów Bitwy pod Łowczówkiem) oraz Politechniki Śląskiej, później nauczyciel w macierzystej szkole, a obecnie jej dyrektor. W wyniku jego starań przeprowadzono wiele remontów, które gruntownie zmieniły wygląd budynku, a sale lekcyjne zostały wyposażone w nowoczesny sprzęt audiowizualny. Wprowadził nowe kierunki kształcenia, zorganizował stację diagnostyczną pojazdów, pracownie: komputerowe, gastronomiczne i spawalniczą. Organizował liczne kursy będące formą dokształcania dorosłych słuchaczy, np. komputerowe, spawania, ekonomiczne, a także kursy dla uczniów, finansowane przez Unię Europejską, dzięki którym poszerzyli oni swoją wiedzę i zdobyli dodatkowe kwalifikacje. Nawiązał kontakt ze szkołami zawodowymi we Francji, dzięki czemu została zorganizowana wymiana uczniów, odbywających zawodowe praktyki. Współpracuje z lokalnymi władzami, instytucjami i organizacjami; uczniowie ZSP, zwłaszcza kierunków gastronomicznych, są obecni na wielu imprezach w mieście i okolicy. Na szczególne wyróżnienie zasługują jego postawa i działania w czasie wielkiej powodzi w 2010 r. Od początku, tj. już w nocy 5 czerwca, do 31 sierpnia był bezpośrednio zaangażowany – początkowo po kilkanaście godzin dziennie – w organizację pomocy: udostępnił 45 miejsc w internacie szkolnym, brał udział w rozlokowaniu powodzian, pomagał wnosić inwalidów i osoby w podeszłym wieku na 3 piętro, robił zakupy i przywoził je własnym samochodem, pomagał w przygotowywaniu posiłków (również w soboty i niedziele) dla mieszkających w internacie oraz dla innych powodzian i ich dzieci, strażaków, policjantów, więźniów pomagających w sprzątaniu – średnio około 250 dziennie. Część z nich dostarczał osobiście do punktów żywieniowych. Przyjmował dary i rozdzielał je. Zorganizował szkolne grupy młodzieżowe do pomocy w porządkowaniu domów. Poszukiwał innych miejsc noclegowych (w związku ze zbliżającym się początkiem roku szkolnego) i przewoził powodzian do tych miejsc. Cały czas współpracował z Urzędem Miejskim, Ośrodkiem Pomocy Społecznej i miejscowymi parafiami. Za te działania otrzymał nagrodę specjalną ministra edukacji narodowej.
Za całokształt działalności został uhonorowany: Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Brązowym Krzyżem Zasługi, brązowym medalem „Za zasługi dla obronności kraju”.
Dyrektor Adam Drogoś znany jest w środowisku z tego, że nie odmawia pomocy organizatorom różnych imprez oraz ludziom tej pomocy potrzebującym.

Zofia Kałużna … za wieloletnią, bezinteresowną działalność na rzecz społeczności Dąbrówki Tuchowskiej.
Mieszkanka Dąbrówki Tuchowskiej prawie całe swoje zawodowe życie była związana z rodzinną wsią, jako pracownica tamtejszej szkoły, katechetka, opiekunka dziecięcych zespołów oraz opiekunka kaplicy. Zawsze czynnie angażowała się w życie wsi. Prowadziła społecznie katechizację dzieci w domach prywatnych, bo jeszcze wtedy nie wolno było prowadzić jej w szkole. Jako opiekunka zespołów przez wiele lat przygotowywała uroczystości patriotyczne i religijne. Angażowała młodzież i dorosłych do kultywowania ludowych tradycji. Przygotowywała wieńce dożynkowe, szyła stroje. Podczas budowy kaplicy mobilizowała mieszkańców do pracy społecznej i sama brała w niej udział. Po wybudowaniu kaplicy z wielkim zaangażowaniem i odpowiedzialnością sprawowała nad nią opiekę, dbając o wystrój samej kaplicy, jak również jej otoczenia. Dbała także o szaty liturgiczne i sprzęt kościelny. Na każde święta przygotowywała stosowną dekorację. Przez ponad 20 lat wykonywała to wszystko z ogromną pasją i poświęceniem, bezinteresownie, na chwałę Bogu i pożytek ludziom. Jej zasługi zostały docenione przez ordynariusza diecezji tarnowskiej ks. bpa Andrzeja Jeża, który wystosował pod jej adresem otwarty list pochwalny.

Tomasz Wantuch … za publikacje o historii Tuchowa, szczególnie rodu Rozwadowskich, bezinteresowną działalność na rzecz ratowania zabytków materialnych, promowanie Tuchowa na antenie Radia Kraków oraz działalność na rzecz lokalnego środowiska.
Tuchowianin, miłośnik historii ojczystej, w tym szczególnie dziejów Tuchowa, od lat ujawnia, głównie na łamach lokalnej prasy, nieznane lub zapomniane wydarzenia i osoby, mające znaczący wpływ na historię naszego miasta. Ostatnio odkrywa przemilczaną i zapomnianą historię rodu Rozwadowskich i Theodorowiczów, byłych właścicieli Tuchowa. Materiały te trafiają do czytelników miejscowych, ale także krajowych i zagranicznych, promując Tuchów. Był inicjatorem i współorganizatorem uczczenia pamięci płk. Władysława Rozwadowskiego, zamordowanego w Charkowie, poprzez posadzenie „Dębu Katyńskiego”. Działa także na rzecz ochrony zabytków materialnych. Jego zasługą w dużej mierze jest zabezpieczenie i renowacja nagrobków na starym cmentarzu w Tuchowie, a także doprowadzenie do objęcia opieką konserwatorską i wpisanie do rejestru zabytków kaplicy Rozwadowskich na nowym cmentarzu. Jako członek i obecnie przewodniczący Zarządu Towarzystwa Miłośników Tuchowa organizuje zbiórki na rzecz renowacji nagrobków. Jest współorganizatorem Muzeum Miejskiego w Tuchowie, do którego pozyskał cenne eksponaty, w tym od rodziny Rozwadowskich. Współpracuje z Radiem Kraków poprzez wypowiedzi w tej rozgłośni oraz wskazywanie mieszkańców naszego miasta, z których kilkunastu udzieliło wywiadów. We współpracy z Biblioteką Publiczną w Tuchowie nagrywa wypowiedzi świadków historii i dokumentuje ich wspomnienia, współtworząc tzw. Cyfrowe Archiwa Tradycji Lokalnej.

Wręczono: 29.01.2015 roku

Mariusz Ryś … za wielokierunkowe działania na rzecz Tuchowa i gminy na stanowisku burmistrza, ze szczególnym uwzględnieniem działalności kulturalnej i promocyjnej.
Przez ostatnie 16 lat pełnił funkcję burmistrza Tuchowa, wcześniej był radnym Rady Miejskiej w Tuchowie i dyrektorem szkoły w Burzynie. To za jego burmistrzowskiej kadencji i w dużej mierze w wyniku jego starania Rada Miejska ustanowiła honorowe wyróżnienie statuetką „Melaniusz” za zasługi dla rozwoju miasta i gminy Tuchów. Jedną z pięciu kategorii działalności, za które przyznaje się to wyróżnienie, jest działalność kulturalna i promocyjna na rzecz miasta i gminy. Wśród wielu aspektów jego działalności ten jej rodzaj wyróżnia się szczególnie. Obejmuje m.in. inspirowanie, wspieranie i uczestniczenie w działalności wydawniczo-dokumentacyjnej, dotyczącej historii naszego miasta, objęcie swym mecenatem instytucji kulturalnych oraz wielu lokalnych wydawnictw tę historię dokumentujących. Należy podkreślić szczególnie objęcie mecenatem Społecznego Ogniska Muzycznego i zainicjowanego przez jego dyrektorkę Małopolskiego Konkursu Pianistycznego im. I.J. Paderewskiego. Powstanie szkoły muzycznej w Tuchowie to także w dużej mierze jego zasługa. Ma duży wkład w rozwój umuzykalnienia naszej młodzieży i upowszechnianie kultury muzycznej. Za jego kadencji ukazało się kilkanaście pozycji różnych autorów, w większości miejscowych, dokumentujących historię Tuchowa. Jako historyk z wykształcenia interesował się pracami badawczymi, zaznajamiał się z osiągnięciami autorów poszczególnych pozycji wydawniczych; do wielu z nich napisał przedmowy. Troszczył się o zabytki i instytucje kulturalne, jak np. Dom Kultury, amfiteatr, szkoły, hale sportowe, nowoczesne kino. Podejmował wiele inicjatyw, także na forum międzynarodowym, które miały na celu promocję naszego miasta, zwłaszcza w związku z jubileuszem 670-lecia Tuchowa. Inspirował i popierał wymianę kulturalną między miastami z Tuchowem zaprzyjaźnionymi. Współpraca z władzami austriackiego Pettenbach zaowocowała renowacją niektórych cmentarzy z czasów I wojny światowej, co jest przejawem troski o wspólne dziedzictwo historyczne. Za swoją działalność otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń, m.in. Wielki Krzyż Zasługi Austriackiego Czarnego Krzyża, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej.

Zdzisława Krzemińska … za wieloletnią, różnorodną działalność społeczno-kulturalną i charytatywną w tuchowskim środowisku.
Od 1969 r. mieszkanka Tuchowa, bierze czynny udział w różnorodnych formach działalności społeczno-kulturalnej w naszym mieście. Od wielu lat wchodzi w skład redakcji „Chorągwi Maryi” oraz „Tuchowskich Wieści”; zamieszcza na ich łamach wiele publikacji, a także w „Dzienniku Polskim”, Gościu Niedzielnym”, ”Źródle”, w biuletynie Zgromadzenia Sióstr św. Józefa pt. „Drogą św. Józefa”. Dotyczą one lokalnych wydarzeń i stanowią promocję naszego regionu. Jej publikacje znajdują się także w I tomie „Kamieni milowych” (m.in. o dziejach tuchowskich orkiestr czy pobycie abp. Włodzimierza Jasińskiego w Tuchowie) oraz w jubileuszowym wydawnictwie „Kręgu Rodzin” przy parafii Nawiedzenia NMP. Przez wiele lat pełniła funkcję kronikarza Wspólnoty „Krąg Rodzin”. Obecnie jest kronikarzem Domu Pogodnej Jesieni w Tuchowie. Była członkiem Komisji Kultury, Sportu i Rekreacji w gminie Tuchów, a także Rady Parafialnej przy parafii NNMP oraz Rady Osiedlowej. Animatorka zabaw bezalkoholowych, wielopokoleniowych, integracyjnych w Tuchowie i okolicy, jak: festyny rodzinne, pikniki, wesela, prymicje; prowadzi je według własnych scenariuszy. Pełni obecnie funkcję prezesa Fundacji Dzieło Miłosierdzia im. św. ks. Zygmunta Gorazdowskiego przy DPJ w Tuchowie. Jest także opiekunką wolontariatu młodzieżowego przy tymże DPJ.

Miejski Klub Sportowy Tuchovia … za 90-letnią działalność na rzecz tuchowskiego sportu.
W swojej 90-letniej historii doświadczył różnych kolei losu: od wspaniałych osiągnięć po trudności i porażki. Z biegiem lat zmieniali się ludzie, modernizowano stadion, zmieniała się nazwa i klasy rozgrywkowe. Jednak niezmienny pozostawał zapał do sportu i umiłowanie biało-niebieskich barw klubowych. Bardzo mocno wrósł w środowisko Tuchowa. Łączy pokolenia; koszulka z barwami klubowymi przechodzi nierzadko z ojca na syna. Przez lata wielu działaczy – społeczników poświęcało mu swój wolny czas. Obecnie w klubie działa 7 zespołów; codziennie trenuje ponad 200 osób w różnym wieku. Poprzez swoją działalność Tuchovia ma na celu nie tylko osiąganie dobrych wyników, lecz także wychowanie poprzez sport szlachetnych i mądrych ludzi, przygotowanych do życia – sport sam w sobie nie jest celem, lecz metodą kształtowania charakteru i postaw. Historia i działalność klubu przedstawiona jest w licznych publikacjach, w tym także w klubowej monografii. Tuchovia dostarczyła mieszkańcom naszego miasta i gminy wielu wspaniałych sportowych przeżyć, a dla młodzieży spełniła rolę nauczyciela. Tuchovia to bogaty rozdział w historii naszego miasta i nieodłączny element jego społeczno-kulturowego pejzażu.

Wręczono: 28.01.2016 roku
… za rozsławianie Tuchowa przez wybitne osiągnięcia sportowe w judo

Pani Anna Kras – tuchowianka, tu ukończyła szkołę podstawową i liceum, po czym podjęła studia na Politechnice Opolskiej na kierunku fizjoterapia. Swoją sportową przygodę rozpoczęła w klasie drugiej szkoły podstawowej. Trenowała najpierw pod kierunkiem Waldemara Siwka, później Krzysztofa Guta, następnie – Marka Srebro. Judo stało się jej wielką pasją, której oddała się bezgranicznie. Na efekty nie trzeba było długo czekać. Oto one: 1996 r. – Bielsko Biała – złoty medal Mistrzostw Polski Kadetek; 1998 r. – Wrocław – złoty medal Mistrzostw Polski Młodziczek; 1999 r. – Ogólnopolska Olimpiada Młodzieży – srebrny medal; 2001 r. – Jastrzębie-Zdrój – złoty medal Mistrzostw Polski Juniorek – tytuł najlepszej zawodniczki turnieju, prawo startu w kategorii seniorek; 2001 r. – Wrocław – drugie miejsce w Grand Prix Seniorek oraz pierwsze – w Ogólnopolskim Turnieju Juniorek; 2002 r. – brązowy medal w Mistrzostwach Polski; 2002 r. – debiut w Mistrzostwach Europy Juniorek, jako jedyna w kraju spełniająca warunki Polskiego Związku Judo w swojej kategorii wagowej po zdobyciu dwóch złotych medali: brązowego w Briańsku (Rosja) i złotego w Stockerau (Austria); w Mistrzostwach Europy w Budapeszcie zajmuje 9 miejsce (na 24 startujące zawodniczki). Po podjęciu studiów jako zawodniczka AZS Wrocław zdobywa tytuł mistrzyni Polski młodzieży oraz brązowy medal Mistrzostw Polski Seniorek. Rok 2005 przynosi jej złoty medal Mistrzostw Polski Młodzieży oraz piąte miejsce w Pucharze Świata Seniorek w Pradze. Po poważnej kontuzji kolana i dwóch operacjach zmuszona była zakończyć karierę sportową. Jest tuchowską rekordzistką w liczbie zdobytych medali Mistrzostw Polski – pięciu, kiedy trenowała w Tuchowie,
i pięciu – w kolejnych dwóch klubach.

… za wieloletnią różnorodną społeczną działalność na rzecz promocji Tuchowa

Pani Elżbieta Moździerz – tuchowianka, uznająca nasze miasto za małą ojczyznę, wobec której ma się obowiązki. W swojej społecznej działalności koncentruje się na takich przedsięwzięciach, które służyć mają wszystkim mieszkańcom oraz promocji Tuchowa. Od wielu lat uczestniczy w życiu kulturalnym naszego miasta, nie tylko jako odbiorca, ale także twórca i inicjatorka, m.in. współorganizowała wystawy malarstwa, fotografii, haftu i kwiatów; była jedną z organizatorek balu charytatywnego na rzecz tuchowskiego szpitala; organizowała aukcje dzieł sztuki podczas kilku finałów Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy; zainicjowała udaną akcję „Kwiaty dla Tuchowa”, polegającą na obsadzeniu klombów miejskich kwiatami podarowanymi przez właścicieli ogrodów, nadzorowała jej wykonanie. Dostrzegła edukacyjny i promocyjny potencjał w sowie, która przez wiele lat zamieszkiwała dziuplę starego klonu przy kościele pw. św. Jakuba – w związku z tym zorganizowała plebiscyt na jej imię (stąd: „Tuchówka”); była inicjatorką i współautorką trzech części książki pt. „Wędrówki z Tuchówką”, a dwie pierwsze były powodem przyznania gminie tytułu „Edukacyjnej gminy Małopolski 2012”; raz w roku organizuje i prowadzi spotkanie pod nazwą „Impreza maSowa”, która, oprócz rozrywki i walorów edukacyjnych, ma na celu pokazanie niestandardowych umiejętności młodzieży z Tuchowa i gminy; zachęca dzieci przedszkolne i uczniów do malowania i rysowania, czego efektem są ilustracje dwóch części „Wędrówek z Tuchówką”, a także powstanie dwuczęściowego albumu rysunków wykonanych przez uczniów wszystkich szkół w gminie i podarowanie go pięciu ośrodkom zdrowia, aby umilał małym pacjentom czas oczekiwania na wizytę lekarską; zachęciła artystów związanych z Tuchowem do wykonania obrazów ilustrujących trzecią część „Wędrówek z Tuchówką”, dzięki czemu czytelnik może podziwiać talenty lokalnych twórców. Pełni funkcję wiceprzewodniczącej Zarządu Towarzystwa Miłośników Tuchowa, bierze udział w realizacji przedsięwzięć stowarzyszenia i często je inicjuje. Przeprowadza i publikuje na łamach „Tuchowskich Wieści” i „Kuriera Tuchowskiego” wywiady z osobami z Tuchowa, które pracą i talentem zaznaczyły swoją obecność w życiu kulturalnym naszego miasta. Tworzy i publikuje wiersze, najczęściej nawiązujące do wydarzeń związanych z Tuchowem. Kierowała pracami jury konkursu literackiego «O statuetkę sowy Tuchówki» na bajkę dla dzieci, ogłoszonego przez Stowarzyszenie Promocji Kultury „Liberum Arbitrium”; zorganizowała imprezę podsumowującą konkurs, wysoko ocenioną przez uczestników, a informacje o konkursie i relacje niektórych zaproszonych ukazały się w różnych czasopismach, rozgłośniach radiowych i w telewizji. Jej staraniem i dużym nakładem pracy ukazały się dwa tomy bajek, w tym jeden zawierający wyłącznie bajki związane z Tuchowem.

… za siedemdziesiąt lat trwającą kontynuację dzieła jego założyciela – prof. dr. Jana Sajdaka – wielokierunkowe kształcenie tuchowskiej inteligencji

Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Tuchowie powstało w 1945 roku za sprawą prof. dr. Jana Sajdaka, pochodzącego z Burzyna profesora i rektora Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, twórcy tajnego nauczania w Tuchowie i okolicy w czasie okupacji niemieckiej. Do 1962 roku szkoła nie miała własnej siedziby, co utrudniało i tak niełatwą jej działalność. Obecny budynek był wielokrotnie modernizowany, pracownie wyposażane w nowoczesny sprzęt i środki dydaktyczne; dysponuje nawet nowoczesnym obserwatorium astronomicznym. W ciągu 70 lat Liceum wykształciło liczną rzeszę młodych ludzi z Tuchowa i okolicy. Wielu z nich dostało się na wyższe uczelnie. Wśród nich są nauczyciele, księża, prawnicy, lekarze, oficerowie. Niektórzy uzyskali najwyższe tytuły naukowe, co jest w dużej mierze sukcesem kadry pedagogicznej tej szkoły. Jest nim również wysoka pozycja w rankingach szkół ponadgimnazjalnych – 32 pozycja w Małopolsce i 6 w regionie tarnowskim na podstawie wyników matury (2011 r.). Zdaje ją tu 97% uczniów, co świadczy o wysokim poziomie nauczania. Nauczyciele kładą nacisk na pracę z uczniami zdolnymi, stąd sukcesy szkoły w różnego rodzaju olimpiadach, konkursach, turniejach. Oprócz działalności dydaktycznej w szkole organizowane są różnego rodzaju akcje mające na celu zintegrowanie uczniowskich zespołów, udział w życiu kulturalnym Tuchowa, wykształcenie potrzeby udziału w życiu społecznym środowiska, działalności charytatywnej. Jest ich tak wiele, że dokładne przedstawienie wymagałoby oddzielnego opracowania. Dla przykładu wymienić można organizowany co roku w szkole „Tydzień Kultury”, działalność zespołów teatralnych, przygotowujących spektakle o wysokiej randze artystycznej, czy też zespołów muzycznych; a z działalności charytatywnej – akcja zapewnienia godnego życia dziewczynce z domu dziecka w Kenii lub pomoc powodzianom. Tuchowskie Liceum jako jedna ze Szkół Stowarzyszonych w UNESCO zapoczątkowało współpracę z uczniami w Niemczech (Illingen) i Francji (Saint-Jean de Braye), uczniowie biorą udział w międzynarodowych wymianach zagranicznych. Współpraca szkół zaowocowała z biegiem czasu współpracą samorządów w ramach tzw. spotkań miast bliźniaczych. Tuchowskie Liceum w ciągu wieloletniej działalności wrosło w pejzaż naszego miasta i jest obecne w jego codziennym życiu, a dla wielu jego absolwentów jest źródłem pełnych sentymentu wspomnień, o czym dobitnie świadczą wypowiedzi uczestników uroczystości jubileuszowych.

Wręczono: 19.01.2017 roku

PROF. ANDRZEJ JASIŃSKI
…za wspieranie swoim wybitnym autorytetem pianisty – pedagoga rozwoju kultury muzycznej w Tuchowie i promocję naszego miasta

Pan prof. Andrzej Jasiński, wybitny pianista i pedagog, związany z katowicką Akademią Muzyczną, ma imponujący dorobek w dziedzinie dydaktyki. Z jego klasy fortepianu wyszło wielu wybitnych pianistów, jak np. Krystian Zimerman. Prowadzi kursy pianistyczne w wielu krajach na świecie. Jako znakomity znawca muzyki Chopina i Mozarta jest także jurorem wielu międzynarodowych konkursów; ośmiokrotnie zasiadał w jury Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie, w tym trzykrotnie był jego przewodniczącym; ponadto konkursów w: Brukseli, Bolzano, Moskwie, Dublinie, Monachium, Paryżu, Amsterdamie, Budapeszcie, Pekinie, Seulu, Tokio, Tel Awiwie, Miami. Wielokrotnie nagradzany różnymi laurami, w tym dwukrotnie doktoratami honoris causa.
Od 2012 r. przewodniczy pracom jury Małopolskiego Konkursu Pianistycznego im. I. J. Paderewskiego dla Uczniów Społecznych Ognisk Muzycznych i Szkół Muzycznych I st. Sam dwukrotnie koncertował w naszym mieście, przygotowując publiczność do koncertu poprzez wprowadzenie i charakterystykę granych przez siebie utworów. W 2013 r. poparł swoim autorytetem starania władz miasta o utworzenie szkoły muzycznej, pisząc list do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Ma więc swój udział w tym, że szkoła muzyczna w naszym mieście istnieje od września 2013 roku i kształci ponad 150 uczniów w grze na fortepianie, gitarze, altówce, skrzypcach, wiolonczeli, flecie, klarnecie, saksofonie, trąbce, puzonie i perkusji. Ponadto Pan Profesor w różnych miejscach swego pobytu w Polsce, poprzez informację i prezentację pokonkursowego folderu, poszerza zainteresowanie nauczycieli młodych adeptów pianistyki muzycznymi zmaganiami w Tuchowie.
Prof. Jasiński to wzorzec człowieka i pedagoga, którego cechuje niezwykła skromność, bezinteresowność, żywe zainteresowanie drugim człowiekiem, subtelność i empatia w relacjach międzyludzkich, wytrwałość, cierpliwość, ogromna wiedza, rozległe doświadczenie, a nade wszystko – jak wspominają studenci Profesora – uczciwość i umiejętność czytelnego i skutecznego przekazywania tego wszystkiego swoim uczniom. Jego otwarte i serdeczne podejście, szczególnie do młodych muzyków, sprawia, że w tej relacji wywiązuje się wyjątkowa nić, która pozwala każdemu dostrzec oryginalność swego talentu, nawet w najmniejszym wymiarze. Jest to bardzo widoczne podczas tuchowskich konkursowych zmagań i spotkań z uczniami oraz ich pedagogami. Jest szczęśliwy, jeśli młodzi adepci muzyki odnajdują w niej nie tylko piękno, ale i duchowe spełnienie. Muzyka jest – według niego – przyjacielem człowieka, którego nigdy nie zawiedzie.

STANISŁAW JAWORSKI
… za różne formy działalności społecznej, szczególnie za przywracanie pamięci o ludziach i wydarzeniach z Tuchowa i gminy

Pan Stanisław Jaworski od dwóch pokoleń związany jest z tuchowską oświatą. Pracował jako nauczyciel i dyrektor szkół w Karwodrzy, Burzynie, Siedliskach, Tuchowie. W każdej placówce dał się poznać jako osoba dostrzegająca problemy środowiska i dążąca do ich rozwiązania. Oprócz pracy zawodowej działał w organizacjach społecznych, takich jak Terenowy Oddział Obrony Cywilnej, Liga Obrony Kraju – utworzył tu koło lotniarskie. Organizował konkursy o tematyce obronnej. Reprezentował interesy tuchowskiej oświaty, będąc członkiem władz wojewódzkich i krajowych Związku Nauczycielstwa Polskiego. Obecnie jest członkiem Komisji Rewizyjnej ZNP w Krakowie i Głównej Komisji Rewizyjnej w Warszawie. Ponadto pełni funkcję prezesa Sekcji Emerytów i Rencistów ZNP w Tuchowie. Jest również aktywnym działaczem Towarzystwa Miłośników Tuchowa.
Na szczególną uwagę zasługuje jego działalność na rzecz przywrócenia pamięci o ludziach i wydarzeniach, które zatarły się w społecznej świadomości. Stąd liczne publikacje, głównie na łamach „Tuchowskich Wieści”, gdzie pomieścił cykl artykułów o pochodzących z Tuchowa i gminy pilotach oraz kombatantach II wojny światowej. Przestawił również dzieje tuchowskiej Ligi Obrony Kraju, tuchowskiego modelarstwa lotniczego i lotniarstwa. Jego działalność nie sprowadzała się tylko do publikacji. Zainicjował i doprowadził do realizacji odnowę grobowca st. sierż. M. Matwijowa, mechanika lotniczego, weterana dwu wojen światowych. Wystąpił z pomysłem wmurowania w ścianę budynku „Sokoła” tablicy upamiętniającej tuchowskich lotników i doprowadził go do skutku.
Jego dociekliwość w poszukiwaniu materiałów ma na celu nie tylko wzbogacanie rodzimej historii, lecz także chęć ukazywania młodemu pokoleniu wzorców wyrosłych na tej ziemi. Podkreśla tym samym, że nauczycielem się nie bywa – nauczycielem się jest.

ANDRZEJ MLECZKO
… za wieloletnią społeczną działalność poprzez pełnienie funkcji sołtysa Dąbrówki Tuchowskiej

Pan Andrzej Mleczko, czterokrotnie wybierany przez społeczność Dąbrówki Tuchowskiej na sołtysa, pełnił tę funkcję nieprzerwanie przez 13 lat. Przez cały ten okres był całkowicie zaangażowany w pracę społeczną na rzecz wsi. Liczne problemy społeczności lokalnej stanowiły dla niego wyzwanie, wiele z nich udało mu się rozwiązać przez osobistą działalność lub przez pobudzanie do działania mieszkańców wsi. Najważniejsze z nich to: praca w komitetach telefonizacji, gazyfikacji oraz budowy wodociągów i kanalizacji; znaczący udział w budowie kaplicy; rozwiązywanie wiele od dawna nieuregulowanych spraw, których uregulowanie było konieczne do właściwego funkcjonowania infrastruktury wiejskiej; doprowadzenie do wykonania nawierzchni asfaltowej wielu dróg wiejskich oraz ich oświetlenia, budowa chodników; doprowadzenie do remontu budynku wielofunkcyjnego i zagospodarowanie działki; dbałość o szkołę i przedszkole; wzorowa współpraca z Ochotniczą Strażą Pożarną.
Działalność Pana Andrzeja Mleczki jako sołtysa miała na celu podniesienie poziomu życia mieszkańców wsi; dziś wielu z nich z jego dorobku na co dzień korzysta. Bo też działał on zawsze w myśl zasady: „Człowiek tyle jest wart, ile może dać drugiemu człowiekowi” – tak rozumiany cel działalności społecznej pozwalał mu wydobywać z siebie wiele młodzieńczej wręcz energii, mimo wieku i stanu zdrowia. Miał też ten rzadki dość dar zjednywania ludzi do wspólnego działania – uważał, że w ten sposób powstaje wspólne, społeczne dzieło. I chyba ów czterokrotny wybór na sołtysa świadczy o tym, że był przez większość mieszkańców wsi rozumiany.

ALBERT RADWAN
… za wieloletnie działania proekologiczne, w szczególności za propagowanie idei pszczelarstwa

Pan Albert Radwan, mieszkaniec Zabłędzy, jest od 50 lat pszczelarzem, a więc propagatorem idei ochrony przyrody. To jeden z najbardziej znanych pszczelarzy nie tylko w Tuchowie czy w gminie, ale także na Pogórzu Ciężkowickim, którego działalność daleko poza ich granice wykracza i jest znana w kraju. 50 lat temu zaczynał od jednego ula, obecnie ma blisko 300 rodzin pszczelich, zlokalizowanych na 13 stanowiskach . Jego pasieka w Karwodrzy została uznana przez Pogórski Związek Pszczelarzy za najlepszą w regionie. Była wizytowana przez pszczelarzy z kraju oraz Czech, Niemiec, Bułgarii, Francji i Danii, w tym przez prezydenta Apimondii , czyli międzynarodowej organizacji związków pszczelarskich. Ma tytuł mistrza w zawodzie pszczelarza, jest rzeczoznawcą chorób pszczelich, uczestnikiem wielu konferencji naukowych w kraju i za granicą. Zwiedził liczne pasieki w Polsce oraz w Niemczech, Austrii, Włoszech, Francji, na Słowacji, Ukrainie i Litwie. Obecnie jest prezesem Koła Pszczelarzy w Tuchowie, w przeszłości był prezesem Wojewódzkiego Związku oraz członkiem Zarządu Głównego Polskiego Związku Pszczelarskiego w Warszawie. Swoją rozległą wiedzę przekazuje innym poprzez liczne publikacje w fachowym, o zasięgu ogólnopolskim miesięczniku „Pszczelarstwo”, ale także w „Tuchowskich Wieściach”, „Tarnowskich Azotach”, w tygodniku „Miasto i Ludzie”. Wielokrotnie występował w programach telewizyjnych i radiowych. Jest autorem broszury „Historia związków pszczelarskich ziemi tarnowskiej”. Prowadzi wykłady na szkoleniach, w tym na kursach mistrzowskich; wielokrotnie był egzaminatorem w komisjach na tytuł mistrza w zawodzie pszczelarza. Był jednym z organizatorów Ogólnopolskiego Zjazdu Pszczelarzy Zawodowych, który odbył się w 2006 r. w Tuchowie. Wraz z Domem Kultury i Urzędem Miejskim w Tuchowie organizuje od lat w swoich pasiekach pikniki pszczelarskie. W szkołach wygłasza pogadanki dla uczniów, kształtując ich wrażliwość ekologiczną i propagując ideę ochrony przyrody. Jest znany szeroko poza granicami gminy i regionu.
Drugim, obok pszczelarstwa, obszarem zainteresowania pana Alberta Radwana jest ornitologia. Jest członkiem Małopolskiego Towarzystwa Ornitologicznego w Krakowie. Uczestniczył w opracowaniu dwóch atlasów – „Atlasu ptaków lęgowych Małopolski” oraz „Atlasu ptaków zimujących Małopolski”. O ptakach występujących w naszej gminie i na Pogórzu opublikował cykl artykułów w „Tuchowskich Wieściach”.
Za swoją działalność otrzymał liczne odznaczenia, w tym Złoty Krzyż Zasługi, odznaczenia pszczelarskie – Medal Dzierżona oraz najwyższe odznaczenie Polskiego Związku Pszczelarskiego – statuetkę Księdza Doktora Jana Dzierżona.
Jego działalność, w szerokim rozumieniu, zmierza do uwrażliwienia społeczeństwa na zagrożenia przyrody, na konieczność działań proekologicznych. Bo dla niego pszczelarstwo to nie tylko pasja. To sposób na życie i… przeżycie.

Były Zespól Szkół Zawodowych działający od 1 września 2016 r. pod nazwą
CENTRUM KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO I USTAWICZNEGO IM. BOHATERÓW BITWY POD ŁOWCZÓWKIEM W TUCHOWIE
… za trwające 70 lat kształcenie tuchowskiej inteligencji technicznej oraz fachowców w wielu zawodach

Szkoła działa nieprzerwanie od 1 października 1946 r. i w bieżącym roku obchodziła jubileusz 70-lecia. Decyzją władz wielokrotnie zmieniała nazwy i specjalności. Do 1964 r. kształciła młodzież na poziomie zasadniczym, później, w wyniku starań dyrekcji, w jej skład weszło technikum, liceum zawodowe, a także liceum profilowane, ogólnokształcące, technikum dla pracujących, technikum uzupełniające i szkoła policealna. Kształciła w takich specjalnościach, jak: krawiec, piekarz, masarz, ślusarz, elektryk, mechanik maszyn rolniczych, mechanik samochodowy, ekonomista, informatyk, hotelarz, kucharz. W ciągu 70 lat istnienia wykształciła ponad 10 tysięcy uczniów w różnych zawodach i specjalnościach. Wielu spośród absolwentów ukończyło studia wyższe.
W chwili powstania szkoła nie posiadała żadnych własnych obiektów. Nauka teorii, jak i praktyczna nauka zawodu odbywała się w różnych lokalach w mieście. Później otrzymała teren dawnego parku podworskiego i ogrodu, wzniesiony na miejscu spalonego przez Niemców pałacu Rozwadowskich częściowo w stanie surowym budynek oraz podworską stajnię, rządcówkę. Ową podworską stajnię nauczyciele własnymi siłami adaptowali na potrzeby warsztatu; tu mieściły się obróbka ręczna i mechaniczna. Działał on do roku 1993, kiedy oddano do użytku po 12 latach budowy istniejący obecnie obiekt. Jego budowa przypadła na okres, kiedy Polska weszła w fazę ostrego kryzysu gospodarczego. Dyrekcja szkoły, kierownictwo warsztatów i nauczyciele zawodu pokonać musieli wiele trudności, zmieniać plany, szukać materiałów i wykonawców, bo budowę kilka razy z powodu braku funduszy wstrzymywano. Uczniowie pod kierunkiem nauczycieli wykonali wiele niefachowych prac, ale także fachowe, jak np. okna, drzwi, elementy wentylacji.
Aby stworzyć odpowiednie warunki do nauczania wychowania fizycznego i przeprowadzania zawodów sportowych, dyrekcja podjęła starania o budowę hali sportowej, która została oddana do użytku w 2003 r.
Dyrekcja i nauczyciele organizowali własne stanowiska pracy i pracownie przedmiotowe, np. technologii, rysunku technicznego, maszyn rolniczych, ciągników, matematyki, języka polskiego, fizyki, informatyki, językowe. Stopniowo dokonywano zakupów maszyn i specjalistycznej aparatury do warsztatów, tworzono nowoczesne stanowiska, np. stację diagnostyczną silników samochodowych. Warto podkreślić, że pierwszych, trudnych, powojennych latach nauczyciele uczyli zawodu także na własnym sprzęcie, np. w specjalności krawiec.
W szkoleniu zawodowym oprócz zajęć w warsztatach ważną rolę odgrywają praktyki w wyspecjalizowanych zakładach pracy. Ostatnio w tym celu szkoła nawiązała kontakty ze szkołami francuskimi, gdzie co roku grupa uczniów odbywa praktykę, zaś uczniowie francuscy – u nas.
Do znaczących osiągnięć uczniów szkoły należy zaliczyć m.in.: 30 uczniów stypendystów Prezesa Rady Ministrów; wysokie lokaty w powiecie w krwiodawstwie (4 razy I miejsce); wysokie lokaty w konkursach i olimpiadach wiedzy ekonomicznej na szczeblu ogólnopolskim, w tym I miejsce; I miejsce w Ogólnopolskim Turnieju Wiedzy o Prasie; wielokrotne zajmowanie I miejsca w powiatowej rywalizacji sportowej szkół ponadgimnazjalnych.
W ciągu 70 lat istnienia szkoła zawodowa włączała się czynnie w życie środowiska. Uczniowie o specjalności mechanik maszyn rolniczych pomagali rokrocznie wielu ludziom starym, chorym, samotnym, którzy nie byli w stanie obrobić swoich pól. Pod kierunkiem nauczycieli wykonywali wiele elementów użytecznych: balustrady, okna, drzwi, a także, cieszące się dużą popularnością, proste narzędzia, jak obcęgi, kleszcze, brony zębate, zamki. Brali także udział w pracach społecznych na rzecz miasta, np. przy budowie Domu Kultury czy licznych pracach porządkowych, w tym na cmentarzach wojennych.
Szczególną rolę odegrała szkoła w procesie przywracania pamięci o wydarzeniach z czasów I wojny, szczególnie o bitwie pod Łowczówkiem. To nauczyciele i uczniowie tej szkoły rozpoczęli w 1988 roku istniejące do dziś imprezy: zloty śladami legionistów, konkursy wiedzy o bitwie odbywające się w tej szkole, starania o nadanie imienia „Bohaterów Bitwy pod Łowczówkiem”, coroczne ślubowanie uczniów klas pierwszych na cmentarzu w Łowczówku, hymn i logo szkoły, opublikowanie gawędy o wydarzeniach, które tam się rozegrały, rocznicowe spektakle z okazji Święta Niepodległości prezentowane w Domu Kultury.
W ciągu tych 70 lat działalności szkoły w tuchowskim środowisku stopniowo wrastała ona w nie, stała się jego cząstką; bierze udział w życiu lokalnej społeczności, jak choćby ostatnio udział uczniów o specjalności gastronomicznej w wielu imprezach w mieście i gminie, a także poza nią. Istota szkoły zawodowej od lat pozostaje ta sama – wyuczenie uczniów zawodu, który ma im zapewnić pracę, a ta z kolei zapewnić godziwe życie. Spotykani okazyjnie absolwenci czy też zgromadzeni na zjazdach rocznicowych starszych roczników podkreślają, że dzięki umiejętnościom i wiedzy zdobytej w tej szkole mogli być zatrudnieni na dobrze płatnych stanowiskach w kraju i w firmach zagranicznych.
Ten skrótowy bardzo – siłą rzeczy – przegląd dorobku szkoły pokazuje, jak wielką rolę w jego tworzeniu odegrali ludzie: dyrekcja, nauczyciele i uczniowie.

Wręczono: 25.01.2018 r.

Krystyna Baniowska-Stąsiek
… za inicjatywę i organizację tuchowskich międzynarodowych plenerów malarskich „Sacrum” oraz pełnienie funkcji ich kuratora

Dyplom na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu uzyskała w 1969 r. Przez wiele lat była dyrektorką Biura Wystaw Artystycznych w Tarnowie. Swoje prace wystawiała na licznych indywidualnych i zbiorowych wystawach tarnowskich i ogólnopolskich. W roku 2002 zainicjowała w Tuchowie międzynarodowe plenery malarskie pod nazwą „Sacrum”, gdyż – jak uważa – wszystko, co nas otacza, zasługuje na to miano. Raz w roku, w okresie letnim odbywają się one w naszym mieście. Od pierwszego pleneru jest ich kuratorką, co za każdym razem wymaga wielomiesięcznych wcześniejszych uzgodnień i przygotowań. Do udziału w nich zaprasza uznanych artystów z wielu krajów (m.in. z Łotwy, Ukrainy, Czech, Azerbejdżanu, Słowacji, Austrii, Francji) oraz wielu miast w Polsce. Są to zazwyczaj absolwenci artystycznych uczelni; jednak kuratorka dba też, aby podczas plenerów młodzi artyści mogli pod okiem doświadczonych doskonalić swój warsztat. Finałem każdego pleneru jest wernisaż, który staje się znaczącym wydarzeniem kulturalnym w mieście. Dzięki tym plenerom w klasztorze oo. Redemptorystów zgromadzono wiele obrazów o tematyce religijnej. Stanowią okazałą i ciągle powiększającą się kolekcję, której wartość z każdym rokiem wzrasta. Kilka obrazów z tych plenerów zdobi ściany tuchowskiego ratusza. Wiele z tych dzieł przedstawiających tutejsze zabytki i krajobrazy sławi naszą okolicę w licznych domach w Polsce i poza nią. Krystyna Baniowska-Stąsiek jest postacią, która wpisała się w wakacyjny pejzaż Tuchowa; pojawi się także w obecnym roku, ponieważ – jak w latach poprzednich – zorganizuje tu kolejny – XIX już – plener malarski „Sacrum”.

Lidia Kubit
… za skuteczne dążenia do nawiązywania i zacieśniania różnorakich kontaktów między Tuchowem a niemieckim Illingen

Lidia Kubit, z domu Galas, jest rodowitą tuchowianką. Kontynuując rodzinne tradycje, była nauczycielką języka niemieckiego w tuchowskim liceum, mocno zaangażowaną we współpracę i organizację wymiany z uczniami z partnerskiego miasta Illingen w Niemczech. Przez uczniów swojej szkoły, a także niemiecką młodzież wspominana jest jako oddany i pełen pasji pedagog. Jest także tłumaczem przysięgłym z języka niemieckiego i w ten sposób pomaga wielu mieszkańcom, którzy liczą na profesjonalną usługę w tej dziedzinie. Dokonuje także przekładów różnych tekstów urzędowych władz miejskich obydwu zaprzyjaźnionych miejscowości. Teksty w jej tłumaczeniu bardzo często drukowane są w lokalnej prasie niemieckiej i polskiej. Od wielu lat społecznie działa na rzecz przełamywania wzajemnych uprzedzeń wśród Polaków i Niemców, czego najlepszym dowodem jest stała współpraca z Niemiecko-Polskim Kręgiem Przyjaciół, jak i aktywny udział w tworzeniu jego odpowiednika w Tuchowie. Współorganizuje i koordynuje wyjazdy tuchowian do bliźniaczego miasta, jak i przyjazdy tamtejszych mieszkańców do nas, służąc wiedzą translatorską, która jest bardzo wysoko oceniana. Przekazywanie wiedzy niemieckim przyjaciołom o naszym mieście i jego historii i teraźniejszości oraz postawa p. Lidii Kubit stawiają ją w rzędzie osób promujących Tuchów i nasz region. Bezinteresownie poświęca także czas na wszelkie działania podtrzymujące kontakty między obu miastami; wśród przykładów można wymienić tłumaczenie niemieckich bajek nadesłanych na literacki konkurs, organizowany przez Towarzystwo Miłośników Tuchowa, i korespondencji między zaprzyjaźnionymi chórami z obu miast czy też pomoc w nawiązaniu kontaktów między szkołami muzycznymi, a także indywidualnych relacji rodzinnych.

Jadwiga Salamon
… za krzewienie lokalnego patriotyzmu poprzez liczne publikacje i działalność społeczną na rzecz małej ojczyzny

Pochodzi z Karwodrzy. Od wielu lat mieszka w Tarnowie, pomimo tego pozostaje wierną lokalną patriotką, interesuje się przeszłością i teraźniejszością swojej rodzinnej wsi, o czym świadczy jej długoletnia działalność społeczna. Pracując jako pielęgniarka, zdobywała kolejne stopnie wszechstronnego wykształcenia, m.in. w Studium Nauczycielskim Średnich Szkół Medycznych w Warszawie, Instytucie Pedagogiki UJ w Krakowie, Instytucie Teologicznym w Tarnowie. Tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie filozofii uzyskała na UJ. Prowadziła zajęcia dydaktyczne z zakresu pielęgniarstwa, podstaw etyki i filozofii m.in. w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Tarnowie. Obecnie na emeryturze. Od 1993 roku pracuje społecznie w redakcji biuletynu sanktuaryjno-parafialnego „Chorągiew Maryi” przy parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Tuchowie. Z wielkim oddaniem i odpowiedzialnością podejmuje zadania współtworzenia historii tej lokalnej gazety. Opublikowała tu około 70 artykułów, w większości dotyczących jej rodzinnej wsi. Była współorganizatorem spotkania redakcji gazet parafialnych z południowej Polski w Tuchowie. Jest autorką m.in. monografii rodzinnej wsi „Pozdrowienia z Karwodrzy” (2001), książki „Ukryci bohaterowie” (1993), a także współautorką wielu publikacji, w tym tomików wierszy („Mój Tarnów”, „Nasz Papież”). Od 1997 r. publikuje na łamach „Tuchowskich Wieści”, podejmując różnorodną tematykę (biografie osób zasłużonych dla Karwodrzy, Tuchowa, ziemi tarnowskiej, impresje z podróży po świecie). Nie ustaje w działaniach na rzecz krzewienia patriotyzmu lokalnego, pielęgnowania polskości, rozwoju świadomości narodowej, szerzenia kultury i etyki, potwierdzając, że autentyczny społecznik nie liczy godzin, a nawet… lat.

Władysława Stefańska
…za działalność społeczną na rzecz osób upośledzonych w myśl zasady: Swoją radość można znaleźć w radości innych – to jest właśnie tajemnica szczęścia.

Władysława Stefańska od 33 lat jest zaangażowana w pomoc drugiemu człowiekowi; od 2003 r. pełni funkcję dyrektora Domu Pomocy Społecznej w Karwodrzy. Ukończyła Wydział Nauk Społecznych (kierunek socjologia) Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, odbyła też studia podyplomowe na Uniwersytecie Jagiellońskim w zakresie organizacji i metod pomocy społecznej oraz w Małopolskiej Wyższej Szkole Ekonomicznej w Tarnowie w zakresie zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy oraz ochrony środowiska. Kiedy objęła funkcję dyrektora DPS w Karwodrzy, poświęciła się pracy na rzecz osób upośledzonych. W swojej działalności wprowadzała nowatorskie rozwiązania w pomocy społecznej nie tylko w gminie Tuchów. W 2005 r. utworzyła Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym „Przyjaźń”, a następnie prowadzone przez to Stowarzyszenie Warsztaty Terapii Zajęciowej. Obecnie objętych jest nimi 30 osób z różnymi defektami zdrowotnymi. W 2007 r. doprowadziła do utworzenia Środowiskowego Domu Samopomocy w Karwodrzy (działającego przy DPS). Stanowi on ośrodek dziennego wsparcia dla 30 niepełnosprawnych osób, stanowi też oparcie dla rodzin borykających się z problemami zdrowotnymi. Udział w nich ma duży wpływ na poprawę ich funkcjonowania w społecznej przestrzeni. Obecnie w DPS w Karwodrzy przebywa 80 niepełnosprawnych psychicznie i intelektualnie kobiet; zespół kierowany przez p. Władysławę Stefańską zapewnia im poczucie domowego bezpieczeństwa, którego nie mogą zapewnić ich rodziny.
Od 22 lat organizuje rokrocznie Małopolskie Przeglądy Zespołów Kolędniczych Mieszkańców Domów Pomocy Społecznej im. Stanisława Kurczaba, które weszły na stałe do kalendarza imprez kulturalnych powiatu tarnowskiego. To wielkie wydarzenie dla pensjonariuszy DPS-ów przyczynia się do poprawy ich samopoczucia, daje im pozytywną energię, wywołuje ich radość i wzruszenie. Organizatorka współpracuje ze Starostwem Powiatowym w Tarnowie, Powiatowym Centrum Opieki Społecznej, Urzędem Gminy w Tuchowie, klasztorem oo. Redemptorystów, Domem Kultury w Tuchowie, gdzie odbywają się te przeglądy.
Jako dyrektorka DPS w Karwodrzy zabiegała o różne dotacje, w tym także unijne. Za jedną z nich została wybudowana ekowiata, będąca miejscem corocznych spotkań integracyjnych, zajęć dla wolontariatu. Jej starania przyczyniły się do pozytywnego zakończenia rokowań związanych z wykupem od właścicieli przez Zarząd Powiatu Tarnowskiego, przy udziale finansowym gminy Tuchów, całego pięknego zespołu dworsko-pałacowego, wpisanego do rejestru zabytków.

Maciej Nalepka
… za wybitne osiągnięcia sportowe, a tym samym promocję rodzinnego miasta w kraju i za granicą

Rodowity tuchowianin. Od najmłodszych lat związany ze sportem, wielokrotny reprezentant Polski w tenisie stołowym osób niepełnosprawnych oraz wielokrotny mistrz Polski we wszystkich kategoriach (singiel, debel i drużynowo). Jest wielokrotnym medalistą turniejów międzynarodowych, zaliczanych do rankingu światowego: brązowy medalista mistrzostw Europy we włoskim Lignano (2013) i duńskim Vejle (2015), srebrny medalista mistrzostw świata w Pekinie (2014). 1 stycznia 2016 r. zakwalifikował się do Letnich Igrzysk Paraolimpijskich w Rio de Janeiro – jako pierwszy tuchowianin w historii. Jest zrzeszony w Klubie IKS „Jezioro” Tarnobrzeg, dla którego zdobył już łącznie kilkadziesiąt medali, z czego ponad 20 na mistrzostwach Polski. Pod koniec 2017 r. brał udział w Indywidualnych Mistrzostwach Polski Osób Niepełnosprawnych w Gdańsku, gdzie wywalczył 2 złote medale i okazał się bezkonkurencyjny w grze pojedynczej i deblowej – tym samym zdobył dwa tytuły mistrza Polski. Jest więc Maciej Nalepka mistrzem na światowym poziomie w swojej dziedzinie, docenionym w Polsce i na świecie.

Ochotnicza Straż Pożarna w Dąbrówce Tuchowskiej
… za 70-letnią działalność na rzecz społeczności lokalnej, a zwłaszcza na pracę z młodzieżą w myśl hasła: Wstępując do Ochotniczej Straży Pożarnej w Dąbrówce Tuchowskiej, nawet się nie zorientujesz, kiedy niesienie pomocy innym stanie się twoją pasją

Założona w 1948 roku Ochotnicza Straż Pożarna w Dąbrówce Tuchowskiej obchodzi w bieżącym roku jubileusz 70-lecia. Obecnie zrzesza 96 czynnych członków (w tym 7 honorowych seniorów, wśród których jest jeden z założycieli jednostki) i 40 młodych w wieku do 18 lat, którzy w większości są synami i wnukami założycieli, czyli kontynuują tradycje rodzinne. Wśród druhów jest 30 specjalistycznie wyszkolonych ratowników. Realizuje zadania związane z ochroną pożarniczą, co jest jej zadaniem statutowym, jak staranie o sprzęt, pojazdy, remizę. Bierze udział w akcjach ratowniczych związanych ze zdarzeniami drogowymi, pożarami, pomaga likwidować skutki różnego rodzaju kataklizmów, w tym szczególnie powodzi. Jest jednak także łącznikiem dla lokalnej społeczności. Kiedy po długich staraniach i pracy wielu druhów zbudowano siedzibę – remizę, jej część, mimo własnych potrzeb, strażacy przekazali na cele szkolne: szkołę podstawową i przedszkole, bo była to sprawa istotna dla całej społeczności wiejskiej. Strażacy angażują się także w działalność kulturalno-sportową i charytatywną. Szczególny nacisk kładą na pracę z młodzieżą, zarówno na typowe strażackie szkolenie sprawnościowe, jak i tworzenie pozytywnych postaw. Dowodem na to niech będą zawody sportowo-pożarnicze w gminie i rejonie, których zwycięzcami są bardzo często właśnie młodzi strażacy z Dąbrówki. Od czterech lat jednostka współorganizuje ogólnopolską akcję honorowego krwiodawstwa „Ognisty strażak – gorąca krew”. Potrafili zmobilizować ok. 300 dawców i zebrać ok. 50 litrów krwi. Chcąc utrzymać wysoką sprawność, jednostka samodzielnie stara się pozyskiwać zewnętrznych sponsorów na pokrycie kosztów funkcjonowania, jak również innych wydatków. W 2017 roku sami zaprojektowali i zrealizowali największe do tej pory przedsięwzięcie, którym jest projekt z Funduszu Inicjatyw Obywatelskich pod nazwą: „Kreujemy, budujemy i umacniamy aktywne społeczeństwo obywatelskie w gminie Tuchów”. Przedsięwzięcie to – jak sami strażacy mówią – było całkiem nowym doświadczeniem w ich działalności, do którego realizacji przystąpili jak do kolejnego wyzwania, kierując się hasłem: „Bogu na chwałę, ludziom na pożytek”.

Wręczono: 31.01.2019 r.

Zgromadzenie Sióstr św. Józefa
… za działalność dobroczynną w Tuchowie i okolicy
Zgromadzenie Sióstr św. Józefa obecne jest w naszym mieście od 30 lat; prowadzi tu Niepubliczne Przedszkole oraz Dom Pogodnej Jesieni, wspierane przez założoną z inicjatywy jednej z sióstr Fundację Dzieło Miłosierdzia im. św. ks. Zygmunta Gorazdowskiego. Zatrudnienie znalazło w nich 40 osób świeckich, w większości z miasta i gminy Tuchów. Zgromadzenie Sióstr św. Józefa podejmuje następujące działania:
• edukacja i wychowanie,
• krzewienie idei wolontariatu młodzieżowego i senioralnego,
• integrację i aktywizację seniorów ze środowiska lokalnego,
• promocję miasta i gminy Tuchów,
• promocję zdrowia i międzypokoleniowych form wypoczynku,
• organizację wydarzeń kulturalnych o charakterze otwartym,
• pomoc osobom chorym i niepełnosprawnym w środowisku lokalnym,
• współpraca i wspieranie działalności organizacji i stowarzyszeń w tuchowskim środowisku.
Realizacja ww. zadań odbywa się poprzez:
• integracyjne spotkania przedszkolaków z seniorami;
• szkolenia, formację i bezpośrednie zaangażowanie wolontariuszy w rozmaite formy działalności Fundacji – od 2011 roku Kartę wolontariusza posiada 200 uczniów ze szkół w: Karwodrzy, Buchcicach, Jodłówce Tuchowskiej, Pleśnej i Tuchowie;
• realizowane od czterech lat zadanie publiczne, współfinansowane przez gminę Tuchów – „Aktywizacja seniorów z wolontariatem młodzieżowym”, w którym bierze udział kilkadziesiąt osób; celem każdego zadania jest poznanie naszej małej ojczyzny; organizowane są również otwarte spotkania seniorów ze specjalistami, takimi jak: psycholog, terapeuta, dietetyk, rehabilitant;
• Dom Pogodnej Jesieni jest otwartą sceną dla młodych twórców, czyli: przedszkolaków z tutejszego przedszkola, uczniów ze szkół w Bistuszowej, Pleśnej, Skrzyszowie, Tuchowie oraz młodzieży z Kielanowic;
• Dom Pogodnej Jesieni od kilku lat jest nazywany małym centrum kulturalnym prawobrzeżnej części Tuchowa, a to za sprawą cyklu Spotkań z Gościem Miesiąca. W każdym z nich bierze udział 50 – 80 osób z Tuchowa i bliższych lub dalszych okolic. Dotychczas odbyło się ok. 60 spotkań, których gośćmi byli m.in. laureaci wyróżnienia „Melaniusz”, co zapewniało promocję ludzi i historii Tuchowa;
• kilkuletnią tradycję ma październikowy różaniec na dróżkach przy bazylice, w którym uczestniczy ponad 70 osób, w tym dzieci ze świetlicy „Kubusie” i wolontariusze z WSD w Tuchowie;
• po raz czwarty w ubiegłym roku odbyło się „Kolędowanie z… barszczykiem”, na które przybywa ok. 100 osób, w tym ok. 40 ze środowiska tuchowskiego;
• największa imprezą integracyjną są tematyczne Międzypokoleniowe Pikniki Czerwcowe, promujące zdrowy tryb życia, w których uczestniczy nawet 500 osób;
• w Domu Pogodnej Jesieni ostatni etap życia spędziła tarnowska malarka Joanna Srebro-Drobiecka, której dorobek artystyczny upowszechnia Zgromadzenie Sióstr św. Józefa – wydało album i zorganizowało wystawy w Bibliotece Publicznej w Tuchowie i na dziedzińcu tuchowskiej bazyliki;
• na temat powyższych działań regularnie ukazują się publikacje, głównie w prasie lokalnej.
Zarówno wolontariusze, jak i seniorzy ze środowiska lokalnego działają całkowicie bezpłatnie.

Pan Ryszard Wrona
… za dążenie do likwidacji zaniedbań tożsamości historycznej lokalnego społeczeństwa poprzez: szerzenie wiedzy o historii lokalnej, zbieranie pamiątek, zainicjowanie starań o ich zabezpieczanie i doprowadzenie do powstania Muzeum Miejskiego w Tuchowie, dbałość o dziedzictwo kulturowe i przekazywanie wiedzy o nim w tuchowskiej społeczności oraz w ośmiu europejskich miastach bliźniaczych
Ryszard Wrona – od ponad 20 lat związany z samorządem gminnym – od 1998 roku jako radny Rady Miejskiej w Tuchowie, a od 2002 roku jako jej przewodniczący. Ukończył Akademię Wychowania Fizycznego w Krakowie, co pozwoliło mu podjąć pracę rehabilitanta w Centrum Zdrowia w Tuchowie (1997 – 2000), a następnie pracę nauczyciela wychowania fizycznego w tutejszej Szkole Podstawowej. Od wielu lat pasjonuje się historią Polski, w tym historią lokalną, co przełożyło się na wiele inicjatyw, które podejmował i realizował jako samorządowiec. Praca w początkowej fazie tworzenia samorządu umożliwiła mu odbudowę po wielu latach zaniedbań tożsamości historycznej lokalnej społeczności. Był pomysłodawcą odtworzenia insygniów i symboli władz miasta i gminy, tj. łańcuchów dla burmistrza jako władzy wykonawczej oraz przewodniczącego rady gminy jako władzy ustawodawczej; także symbolicznego klucza do bram miasta. Dzięki zamiłowaniu do historii zgromadził wiele pamiątek związanych z tuchowską ziemią, co pozwoliło na utworzenie kącika historycznego w sali posiedzeń rady. Z jego inicjatywy sporządzono kopię aktu lokacyjnego Tuchowa nadanego przez króla Kazimierza Wielkiego w 1340 roku oraz poczet włodarzy miasta od początków jego istnienia. Był pomysłodawcą i inicjatorem powstania Muzeum Miejskiego w Tuchowie (2013). Z wielką pasją i zaangażowaniem zabiegał o eksponaty dla tej placówki. Popierał wydawnictwa historyczne mające na celu zachowanie pamięci o przodkach. Jest współautorem książek „Ochotnicza Straż Pożarna”, „Tuchów dawniej i dzisiaj”. W 2010 roku włączył się aktywnie w organizację obchodów 700. rocznicy urodzin króla Kazimierza Wielkiego oraz 670. rocznicy nadania praw miejskich naszemu miastu (tablica pamiątkowa poświęcona Kazimierzowi Wielkiemu, organizacja sympozjum historycznego z udziałem oo. benedyktynów z Tyńca, okolicznościowe imprezy, wydawnictwa). Dbałość o dziedzictwo kulturowe to także zabiegi laureata o remont zabytkowego budynku „Sokoła”, zwieńczone sukcesem w roku 2017. To także upamiętnianie w nazwach obiektów miejskich znanych tuchowian (np. skwery Melaniusza, Rodziny Ulatowskich, plac Benedyktyński, most Stylińskiego). Jako opiekun Młodzieżowej Rady Gminy corocznie organizował z nią sprzątanie grobów z I wojny światowej. Zadbał, aby młodzi radni przejęli i prezentowali sztandar Batalionu „Barbara” Armii Krajowej. Jako pedagog kładzie nacisk na wychowanie patriotyczne młodzieży, prowadząc prelekcje w muzeum. Będąc współorganizatorem współpracy międzynarodowej z naszymi miastami partnerskimi, prowadził działania na rzecz edukacji kulturowej i historycznej oraz promował dziedzictwo kulturowe Tuchowa, Małopolski i Polski w ośmiu miastach bliźniaczych z krajów europejskich.

Pan Andrzej Jagoda
… za szczególne osiągnięcia w dziedzinie propagowania i rozwoju kultury połączone z działaniem na rzecz promocji Tuchowa w Polsce i za granicą
Andrzej Jagoda – muzyk, poeta, reżyser, animator kultury debiutował w 1974 roku. Przez przeszło 40 lat oddaje się pasji, którą jest tworzenie wydarzeń kulturalnych. Występował w jedenastu kabaretach i innych zespołach artystycznych w Tarnowie, Tuchowie i innych miejscowościach. Niektóre z nich sam zakładał, np. kabarety „Klocek” i „Łolaboga”, zespoły „Vega”, „Relax” oraz najdłużej działający – bo 15 lat – „Ambaras”. Przy M-GOK w Tuchowie założył pierwszą grupę estradową – „Kan-B” – wykonującą autorskie ballady i poezję śpiewaną – repertuar, który laureat wykonuje do dzisiaj i dzięki któremu stał się rozpoznawalnym artystą tego gatunku w kraju i za granicą. Uczestniczył w różnych przedsięwzięciach kulturalnych wojewódzkich i ogólnopolskich. Brał udział w wielkim widowisku wystawionym przez tarnowski Teatr im. L. Solskiego pt. „Pejzaże polskie”. Jest laureatem ogólnokrajowych konkursów i festiwali, m.in. Ogólnopolskiego Młodzieżowego Przeglądu Piosenki, Ogólnopolskiego Konkursu Piosenki Radzieckiej (wystąpił na koncercie galowym w Zielonej Górze), kilkakrotny laureat Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego w kategorii poezji śpiewanej, dwukrotnie wyróżniony w Centralnych Eliminacjach Turnieju Poezji Śpiewanej w Gdańsku. Za osiągnięcia w tej dziedzinie otrzymał Srebrną Odznakę Recytatora. Występował w radiu na antenie regionalnej i ogólnopolskiej. Poezja śpiewana to szczególnie bliski mu gatunek artystyczny. Komponuje muzykę do tekstów własnych i innych poetów: Mieczysława Jastruna, Leopolda Staffa, ks. Jana Twardowskiego, Andrzeja Grabowskiego (jest twórcą ok. 30 utworów). Podczas Międzynarodowej Galicyjskiej Jesieni Literackiej corocznie prezentuje nowe utwory, ponadto promuje nasze miasto. Jego drugą pasją jest teatr. Jest autorem scenariuszy widowisk ( Ku tej, co nie zginęła”, „Wy, pełne życia mogiły”, „Ongiś na tuchowskim rynku”), adaptacji scenicznych, pokazywanych przez młodzieżowe grupy teatralne, reżyseruje spektakle, wystawia programy poetycko-muzyczne z okazji świąt, rocznic i okolicznościowych wydarzeń (udokumentowanych ponad 40 różnego rodzaju artystycznych prezentacji). W ostatnich latach przy Domu Kultury w Tuchowie działa teatr „Fabuła”; raz w roku prezentuje premierę: „Ignorancja” (2014), „Kretyński mur” (2015), „Tuchowski wieczór kabaretowy” (2016), „Ifigenia w Aulidzie” (2017), „Uczone białogłowy” (2018). To nie wszystkie formy działalności Andrzeja Jagody. Był dyrektorem Miejsko-Gminnego Ośrodka kultury w Tuchowie, spikerem na stadionie „Tuchovii”, redaktorem tuchowskiego radia działającego na rynku w każdy wtorek, konferansjerem na uroczystościach i imprezach, współredaktorem „Gazety Tuchowskiej”, obecnie jest członkiem redakcji „Kuriera Tuchowskiego”, współpracuje od ponad 20 lat z „Tuchowskimi Wieściami”, gdzie jest autorem kroniki wydarzeń kulturalnych i okolicznościowych artykułów. Za swoją działalność otrzymał wiele podziękowań i wyróżnień. Jedno z nich – od burmistrza i przewodniczącego Rady Miejskiej w Tuchowie zawiera słowa, trafnie oceniające działalność laureata: „Śpiewem, graniem, malowaniem sławi to miejsce, jego urok i piękno, współtworzy jego historię, uczy i wychowuje. Za pracę, za ten trud, za oddanie tuchowskiej ziemi – po stokroć dziękujemy”.

Wręczono: 19.01.2020 r.

Pan dr Mariusz Krogulski
… za badanie dziejów Tuchowa i liczne publikacje historyczne naszemu miastu poświęcone oraz działania na rzecz utrwalenia dziedzictwa kulturowego minionych pokoleń

Pan dr Mariusz Krogulski – rodzinnie związany z Tuchowem, doktor nauk humanistycznych, podpułkownik rezerwy, historyk o znacznym dorobku badawczym, publicysta, autor ponad 30 publikacji książkowych i około 200 artykułów prasowych, działacz społeczny i polityczny. W swoim bogatym dorobku naukowym wiele pozycji poświęcił naszemu miastu, publikując je zarówno w postaci artykułów w „Tuchowskich Wieściach”, w których zamieścił ich około 20, jak i w zapoczątkowanym w roku 2013 cyklu wydawniczym „Materiały do dziejów Tuchowa” – dotychczas opublikował dziewięć tomów, wśród nich m.in.: Krogulscy. Linia tuchowska, Księga uchwał Bractwa Różańca Świętego /…/w kościele parafialnym św. Jakuba, Księga wpisowa do Bractwa Dobrej Śmierci /…/, Księga zaślubionych /…/, Księga zgonów /…/, Metryka chrztów /…/, Protokoły posiedzeń Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Tuchowie (1898-1922) i, Spuścizna minionych pokoleń. Przygotowane do druku są dwie prace: Bohaterowie niepodległości z ziemi tuchowskiej 1914-1921 oraz Stary cmentarz w Tuchowie. Niezależnie od tego wspierał i wspiera nadal Miejską Bibliotekę Publiczną w Tuchowie, przekazując nieodpłatnie książki (ponad 40), w tym wiele z własnych wydawnictw. W roku 2007 podjął próbę założenia towarzystwa ochrony starego cmentarza w Tuchowie. Przedsięwzięcie nie doszło do skutku ze względu na znikome zainteresowanie władz i mieszkańców Tuchowa. Jednakże niedługo potem, kontynuując niejako tę inicjatywę, lokalni działacze zainteresowali się nią i w efekcie po kilku latach tuchowski stary cmentarz został wpisany na listę zabytków. W tym samym czasie, współpracując z artystą konserwatorem (L. Karwat), zapoczątkował akcję odnawiania zabytków na tym cmentarzu. Z własnych funduszy odnowił dwa najstarsze nagrobki zmarłych z rodziny Krogulskich.

Ks. dr Andrzej Gerard Dyl
… za działalność, duszpasterską, naukową i charytatywną, za trwałą obecność w duchowym życiu lokalnego Kościoła, a także w życiu kulturalnym miasta i gminy Tuchów

Ks. dr Andrzej Gerard Dyl był w latach 1992-2012 proboszczem parafii w Buchcicach. Po przejściu na emeryturę nadal niestrudzenie pełni posługę duszpasterską w parafii pw. św. Jakuba w Tuchowie. Ponadto od 2001 r. jest duszpasterzem trzeźwości w dekanacie tuchowskim oraz aktywnym członkiem Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Podejmuje wiele starań na rzecz przeciwdziałania uzależnieniom, zwłaszcza nadużywaniu alkoholu. Ma znaczące osiągnięcia w badaniu i upowszechnianiu historii regionu, udokumentowane obszernymi publikacjami, jak „Dwuimienne sioło” – zarys monografii wsi Buchcice, a także szkic o dziejach tej wsi pomieszczony w II tomie „Kamieni milowych”, historia erygowania parafii w Buchcicach i budowy tamtejszego kościoła czy budowy kaplicy w Dąbrówce Tuchowskiej – te ostatnie zamieszczane w „Tuchowskich Wieściach”. Wspiera osoby duchowne i świeckie nie tylko radą i modlitwą, lecz także materialnie. Działalność charytatywną prowadzi bez rozgłosu – dopiero niedawno wyszło na jaw, że uchronił jedną z rodzin przed realną eksmisją. Sam prowadzi życie skromne, jest otwarty na pomoc potrzebującym. Ks. dr Dyl, który w 2018 roku obchodził złoty jubileusz święceń kapłańskich, jest duszpasterzem i wychowawcą wielu pokoleń. Konsekwentnie kształtuje postawy moralno-patriotyczne tak młodzieży, jak i dorosłych. Zachęca do zainteresowania się historią regionu i kultywowania tradycji oraz dobrych obyczajów. W swoich homiliach, starannie przygotowanych i wygłaszanych poprawną polszczyzną, nie ogranicza się jedynie do egzegezy tekstów liturgicznych, lecz przystępnie wyjaśnia znaczenie elementów polskiej tradycji. Poprzez swoją działalność wpisał się w życie lokalnej społeczności i jest trwale w niej obecny.

Niemiecko-Polski Krąg Przyjaciół w Illingen
… za podtrzymywanie i utrwalanie wzajemnych przyjacielskich stosunków pomiędzy szkołami, związkami, rodzinami i pojedynczymi osobami z partnerskiej gminy Tuchów

Niemiecko-Polski Krąg Przyjaciół w Illingen powstał w 2003 roku w wyniku wcześniejszego nawiązania kontaktów obydwu miast w 1994 r., polegających pierwotnie na corocznych wymianach młodzieżowych między tuchowskim liceum i tamtejszymi szkołami. Wzbudziły one wśród mieszkańców gminy Illingen duże zainteresowanie naszym regionem. Nauczyciele i opiekunowie, którzy przyjeżdżali z młodzieżą do Tuchowa, oraz rodziny niemieckie przyjmujące Polaków u siebie w domach postanowili wspólnie założyć stowarzyszenie o nazwie „Niemiecko-Polski Krąg Przyjaciół”. Jego członkowie przybliżają mieszkańcom gminy Illingen historię, kulturę, zwyczaje i codzienne życie mieszkańców naszego regionu. Corocznie odbywają się wzajemne wizyty mieszkańców naszych gmin. Przebieg tych wizyt relacjonują na łamach tamtejszych czasopism. Zapraszają na występy naszych artystów; występowali tam: Sanktuaryjny Chór Mieszany, Sanktuaryjna Orkiestra Dęta, zespół wokalno-taneczny z Siedlisk, B. Gładysz-Wszołek, A. Stanisławczyk, P. Harańczyk. Stowarzyszenie robi bardzo wiele w kierunku promowania naszego miasta i regionu w swoim środowisku. Jest otwarte na dalszą współpracę i poszerzanie partnerstwa na różne dziedziny życia społecznego. Reaguje pozytywnie i chętnie na każde zaproszenie do udziału w naszych lokalnych wydarzeniach. Odległość 1300 km i trudy podróży – jak mówią jego członkowie – rekompensuje im perspektywa przyjemności spędzenia wspólnie czasu oraz zobaczenia i nauczenia się czegoś nowego. Nawet zaproszenie do udziału w konkursie literackim w ubiegłym roku nie pozostało bez echa: członkowie stowarzyszenia nadesłali trzy utwory, napisane przez jego członków i sympatyków. Działanie Kręgu w Illingen wzbudziło w tamtejszym środowisku zainteresowanie naszym regionem i Polską w ogóle; kilku jego członków podjęło naukę języka polskiego, niektórzy urządzili w swoich domach „kąciki polskie”, gdzie zbierają wszystkie pamiątki związane z wizytami w Tuchowie. W wyniku ich zaproszeń wielu mieszkańców naszego miasta i gminy miało możliwość poznać Illingen, Kraj Saary, spędzić tydzień w atmosferze serdeczności i gościnności, z pełnym wyżywieniem i zakwaterowaniem oraz bogatym programem kulturalno-rozrywkowym. Po każdej wizycie w Illingen dzielą się swoimi wrażeniami na łamach „Tuchowskich Wieści” i zawsze są one pozytywne. Działania Niemiecko-Polskiego Kręgu Przyjaciół obejmują:
• promocję Tuchowa i regionu,
• edukację: wzajemne poznawanie, docenianie walorów, zauważanie braków,
• integrację: poszerzanie znajomości, nawiązywanie przyjaźni,
• kulturę: wzajemne kulturalne wzbogacanie się poprzez udział w imprezach, rozrywce, wypoczynku.

Wręczono: 28.01.2021 r.

Pani Bogusława Zofia Fula
…za determinację w podtrzymywaniu czytelniczego ducha w gminie Tuchów; propagowanie literatury wartościowej; nieustanne i życzliwe wspieranie działalności edukacyjnej placówek oświatowych, instytucji, organizacji oraz społeczności lokalnej…

Bogusława Zofia Fula, przedsiębiorca. Od 1990 roku właścicielka księgarni „Bajka”. Wcześniej pracowała jako kierownik księgarni „Dom Książki”, która mieściła się w budynku „Sokoła” w Tuchowie. Mimo różnorodnych zmian społeczno-gospodarczych zachodzących w Polsce i skutków z nimi związanych podejmowała starania, które zapewniały ciągłość trwania księgarni. W początkowych latach działalności pozyskiwała książki, o które wówczas było bardzo trudno, a o które zabiegali coraz liczniejsi, a nawet stali nabywcy.
Zawsze dbała, by jej księgarnia wyposażona była w dobrą i wartościową literaturę dla wszystkich grup wiekowych – w książki fachowe, podręczniki i wydawnictwa albumowe. Wychodząc naprzeciw potrzebom społecznym, dbała – i nadal to czyni – by biblioteki szkolne poszerzały swój księgozbiór o trudno dostępne lektury szkolne, a uczniowie szkół w obowiązujące podręczniki. W sytuacji kryzysu zewnętrznego, związanego z biedniejącym społeczeństwem, możliwościami sprzedaży internetowej, chcąc zapewnić ciągłość swej działalności, zmieniła lokal na mniejszy, mieszczący się przy ul. Ogrodowej 1 w Tuchowie i poszerzyła usługi o sprzedaż artykułów papierniczych.
Jak sama jednak podkreśla, nie kieruje nią chęć zysku, lecz miłość do książek
i pragnienie, by kupowane i czytane były książki dobre. Będąc zaangażowaną w życie kulturalne regionu, od samego początku swojej działalności wspiera organizatorów konkursów, fundując nagrody lub – jeśli nie może inaczej – obniżając ceny lub oferując ceny hurtowe. Wyjątkowość Bogusławy Fuli określa bajkowe miejsce tworzone z sercem dla literatury i ludzi, o czym świadczy nazwa księgarni -„Bajka”.

Pan Kazimierz Gawryał
…za poświęcenie własnej fascynacji sportem dobru społeczności lokalnej; wytrwałą i cierpliwą pracę na rzecz podnoszenia standardów wydarzeń sportowych w gminie Tuchów; nieugiętą wierność zasadom gry uczciwej, zgodnej z zasadami, które krzewi wśród młodzieży i umiejętność twórczej współpracy z innymi.

Kazimierz Gawryał, sportowiec i pasjonata. Ojciec sześciorga dzieci. Od 15. roku życia zaangażowany w działalność organizacji takich jak: Ludowe Zespoły Sportowe i Ochotnicza Straż Pożarna, które pozwalały realizować zainteresowania, doskonalić sprawność fizyczną i charakter. W roku 1970 został członkiem klubu LZS Karwodrza, a od 1972 roku prowadził jego kronikę. W 1971 roku wstąpił do OSP i przez 12 lat pełnił funkcję gospodarza remizy. W 1978 roku został prezesem klubu LZS Karwodrza, a z jego inicjatywy powołano kilka sekcji, m.in.: piłki nożnej, tenisa stołowego, lekkoatletyczną, turystyczną. Drużyna piłki nożnej (w tym dwie drużyny młodzieżowe) zaczynała od ligi gminnej, awansując kolejno do międzygminnej i do klasy „B”. Klub reprezentował gminę Tuchów w Wojewódzkich Igrzyskach LZS w różnych dyscyplinach oraz województwo tarnowskie podczas ogólnopolskich zawodów „Rowerem wszędzie” i „Złoty kask”. Sam Kazimierz Gawryał podnosił swoje kwalifikacje, uzyskując uprawnienia trenera piłki nożnej PZPN oraz w 1984 roku kończąc kurs trenerski i zdając egzamin przed komisją Polskiego Związku Tenisa Stołowego. Jako trzeci w województwie miał uprawnienia sędziego klasy państwowej PZTS. Prowadzona przez niego drużyna tenisa stołowego od klasy „A”, przez ligę wojewódzką i III ligę w 1993 roku awansowała do II ligi. Wchodząc w skład Zarządu Tarnowskiego Związku Tenisa Stołowego, został członkiem Komitetu Organizacyjnego meczu Superligi Tenisa Stołowego Polska-Holandia, który odbył się w Tarnowie w 1993 roku. Klub sportowy LZS Karwodrza trzykrotnie zwyciężył w konkursie „Omega”
o sportowy znak jakości, dwukrotnie był laureatem konkursu Ministerstwa Sportu i Turystyki na zorganizowanie najlepszej imprezy sportowej – w 2009 r. „Karol” i w 2014 r. „Sportowa Gwiazda”. Za otrzymane środki finansowe zakupiono sprzęt sportowy, którego część klub przekazał uczniom szkoły podstawowej w Karwodrzy. Dzięki staraniom Kazimierza Gawryała zmodernizowano boisko sportowe, dostosowano jego parametry do obowiązujących standardów i zadbano o odpowiednie zaplecze sportowe, a współpraca z młodzieżą i osobami wspierającymi jego działania zaowocowała w liczne imprezy sportowe w Karwodrzy, a wśród nich: Mistrzostwa Szkół Powiatowych w Piłce Nożnej (ośmiokrotnie), Turniej Wsi Gminy Tuchów (dwukrotnie), Międzynarodowy Turniej Piłki Nożnej Ministrantów, Powiatowe i Międzypowiatowe Turnieje „Wakacje z Piłką Nożną”, Turnieje Oldbojów, Wakacyjne Turnieje Plażowej Piłki Siatkowej, Turnieje Rodzinne oraz Małopolskie Igrzyska LZS w dwunastu dyscyplinach (2018 r.). Do osiągnięć sportowych z jego udziałem należy wielokrotne mistrzostwo województwa w czwórboju władz samorządowych. Drużyna w składzie: Kazimierz Gawryał, Bogdan Szeląg, Józef Szary trzykrotnie wywalczyła wicemistrzostwo Polski (Siedlce 2011, Opole 2012, Ełk 2013). Mistrzostwo Polski osiągnęła drużyna w składzie: Kazimierz Gawryał, Bogdan Szeląg, Marek Krzemień (Siedlce 2018). Kazimierz Gawryał został najlepszym zawodnikiem Ogólnopolskich Igrzysk. Za wieloletnią działalność sportową i turystyczną, czynny udział w organizacji zawodów w klubie, gminie, powiecie oraz osiągnięte wyniki sportowe otrzymał odznaczenia państwowe i sportowe, m.in.: Brązowy i Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Medal 80-lecia PZPN, odznaki: Za Zasługi dla Województwa Tarnowskiego, Zasłużony Działacz Turystyki, Zasłużony Działacz LZS, Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej. Aktualnie jest wiceprezesem ds. sportu Powiatowego Zrzeszenia LZS w Tarnowie i członkiem Prezydium Małopolskiej Rady LZS w Krakowie. Jest przykładem człowieka, który systematyczną pracą, z cierpliwością, wytrwałością i umiejętnością współpracy z młodzieżą i starszymi realizuje wytyczone cele. Wyróżniają go opanowanie, takt i skromność, które – we współczesnym świecie pełnym hałaśliwych rywalizacji, radykalnie asertywnych zachowań i nie zawsze gry zgodnej z zasadami „fair play” – niewątpliwie zasługują na uznanie.

Dom Kultury w Tuchowie
…za całokształt 30 lat swej działalności; kreowanie życia kulturalnego w gminie Tuchów; popularyzowanie różnorodnych form kultury; bycie dla ludzi i z ludźmi oraz działalność dla dobra naszego lokalnego dziedzictwa i ludzi tworzących naszą społeczność

Dom Kultury w Tuchowie działa nieprzerwanie od 1991 roku. Oprócz głównej siedziby w Tuchowie posiada swe filie w Burzynie, Jodłówce Tuchowskiej, Siedliskach. Instytucja ta z dużym zaangażowaniem prowadzi szereg zadań w zakresie upowszechniania szeroko pojętej kultury, historii Polski i gminy, tradycji, a także promowania i budowania postaw patriotycznych.
Otwarta dla ludzi współpracuje z instytucjami, stowarzyszeniami, parafiami, orkiestrami, amatorskimi ruchami artystycznymi, organizacjami charytatywnymi, wspierając ich w działaniach i aktywnie w nich współuczestnicząc. Kieruje bogatą ofertę edukacyjną, artystyczną, rozrywkową, wystawienniczą, organizuje wydarzenia o zasięgu lokalnym i międzynarodowym, pozyskuje liczne fundusze zewnętrzne oraz publikuje wydawnictwa poświęcone miastu i gminie.
Od 2000 roku aktywnie wspiera i organizuje współpracę miast partnerskich gminy Tuchów, w ramach której organizuje coroczne Międzynarodowe Spotkania Miast Bliźniaczych.
W jego kulturalnej przestrzeni od 2011 roku znajdują się również Cyfrowe Kino 3D „Promień”, które oprócz stałego repertuaru zawiera ofertę edukacyjną dla dzieci i młodzieży szkolnej oraz Punkt Informacji Turystycznej prowadzący działalność informacyjną i promocyjną Tuchowa i regionu.
Od 2012 roku wydaje lokalną gazetę „Kurier Tuchowski” – skarbnicę wiedzy o życiu naszej lokalnej społeczności, a od 2013 roku w jego struktury wchodzi Muzeum Miejskie w Tuchowie gromadzące kilka tysięcy eksponatów pokazujących historię i bogactwo etnograficzne ziemi tuchowskiej, którego dopełnieniem od 2019 roku jest muzeum znajdujące się w podziemiach „Sokoła”.
W roku 2019 w Domu Kultury w Tuchowie powstała Pracownia Artystyczna „Promyczek”, kierująca do dzieci i młodzieży ofertę umożliwiającą poszerzanie wiedzy, zdolności, doskonalenie umiejętności manualnych, intelektualnych, rozbudzania pasji i wrażliwości na piękno drugiego człowieka.
Rok 2020, pomimo trudności związanych z narzuconymi ograniczeniami, dla zespołu tuchowskiej kultury stał się impulsem do rozwoju i poszukiwania nowych form dotarcia do społeczeństwa. W pierwszej połowie roku powstał projekt tuchowskich gadżetów, a w ślad za nim Kulturalny Kram – stacjonarny i internetowy sklep, w którym są one sprzedawane. Kolejne miesiące to różnorodność form twórczej aktywności pracowników Domu Kultury w Tuchowie, którzy ze swym programem poprzez profile społecznościowe, kanał YouTube, stworzoną nową stronę internetową i „Kuriera Tuchowskiego” docierali nie tylko do mieszkańców naszej gminy, ale wychodzili poza jej granice. Pomimo zamknięcia instytucji starali się zawsze być blisko ludzi.
Dzięki kreatywności i zaangażowaniu zespołu tuchowskiej kultury Dom Kultury w Tuchowie jest instytucją kultury wyróżniającą się na tle innych – to artystyczna i kulturalna przestrzeń bez granic.

Wręczono: 27.01.2022 r.

Pan Józef Lewicki
za aktywną, efektywną i zgodną z ponadczasowymi wartościami działalność na rzecz społeczności lokalnej, budowanie w latach 90. XX wieku nowatorskich struktur samorządowych, dzielenie się wiedzą i doświadczeniem oraz promocję miasta i gminy Tuchów w wielu różnorodnych dziedzinach życia…

Józef Lewicki – mieszkaniec Tuchowa od 1987 r. Absolwent historii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie pracował też jako nauczyciel akademicki w latach 1983-1991.
W Tuchowie, nowym dla siebie środowisku, z bagażem doświadczeń w działalności naukowej, organizacyjnej i redakcyjnej i bogatą wiedzą historyczną, przede wszystkim o historii współczesnej, szybko znajdował i nawiązywał kontakty z ludźmi o podobnych zapatrywaniach na przebieg trudnych i złożonych wydarzeń w naszym kraju, Europie i świecie. Uniwersalne wartości: wolność, sprawiedliwość, prawda, obowiązkowość, rzetelność były mu drogowskazami w pracy zawodowej jako nauczyciela, a później wizytatora KOiW w rejonie Delegatury w Tarnowie oraz w szeroko rozumianej działalności społecznej, szczególnie samorządowej.
Jako najważniejszy problem, w który zaangażował się z pełnym oddaniem jako mieszkaniec Tuchowa, uznał budowanie struktur samorządowych zgodnie z nowatorską na owe czasy Ustawą o samo- rządzie terytorialnym. Jego inicjatorska działalność zaowocowała powstaniem w Tuchowie Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” Ziemi Tuchowskiej, a po wyborach organizowaniem pracy administracji samorządowej, tj. Zarządu Gminy na czele z Burmistrzem i Radą Miejską. Jako radny, przez dwie kadencje, z wielką troską o rozwój miasta i całej gminy, służył swoją wiedzą w rozwiązywaniu bieżących problemów. Przykładem skuteczności tej działalności było pozyskanie funduszy na dokończenie budowy Domu Kultury w Tuchowie.
Jego wiedza i zaangażowanie szybko zostały zauważone poza gminą Tuchów i dlatego został delegatem do Sejmiku Samorządowego ówczesnego województwa tarnowskiego, w którym powierzono mu funkcję przewodniczącego. Był także członkiem Krajowego Sejmiku Samorządu Terytorialnego i Delegatem Polski na Zgromadzenie Ogólne Rad Gmin i Regionów Europy w Pradze w 1992 r.
Od 1978 r. był aktywnym uczestnikiem ruchu klubów inteligencji katolickiej i dlatego w 1989 r. utworzył Klub Inteligencji Katolickiej w Tuchowie, w którym był prezesem przez cztery kadencje, prowadząc ożywioną działalność, tj.: spotkania, prelekcje, wystawy o tematyce historycznej. Był też współorganizatorem świetlicy parafialnej prowadzonej przez wolontariuszy we współpracy z Caritas. Ze środków Rady Porozumienia Klubów Inteligencji Katolickiej w Polsce pozyskał pieniądze na wyposażenie lokalu – dziś świetlicy parafialnej.
Problemy samorządowe nie znikły z pola jego zainteresowania jako wizytatora oświaty, tylko z konieczności bardziej dotyczyły rozwiązywania spraw wynikających wraz ze zmieniającymi się przepisami w tej dziedzinie, jak likwidacją małych szkół, tworzeniem gimnazjów itd.
Z biegiem lat działalność społeczna Józefa Lewickiego zmieniła swój charakter. Gdy dla Polaków otworzyły się granice państw Europy Zachodniej, postanowił wykorzystać to w niekonwencjonalny sposób – przypomnieć rodakom o jednym z odwiecznych szlaków pielgrzymkowych przez Europę, czyli o szlaku św. Jakuba. W naszej gminie jest pierwszą osobą, która pokonała ten szlak i to trzykrotnie. Jego przeżycia z Camino na pewno były inspiracją dla ożywienia na nowo Drogi św. Jakuba od granicy z Ukrainą przez Pilzno-Tuchów-Brzesko-Kraków aż do Zgorzelca. Z tej racji zapraszany był z prelekcjami dla uczniów i studentów nie tylko w powiecie tarnowskim – brał udział w spotkaniach PTTK, Towarzystwa Tatrzańskiego, z więźniami w Wiśniczu; udzielał wywiadów w radiu RDN Małopolska i na łamach kilku gazet i czasopism.
W Tuchowie, w porozumieniu  z  ks.  proboszczem  Parafii pw. św. Jakuba Starszego Ap., powstało schronisko dla pielgrzymów Camino. Pan Józef utworzył też takie na swojej posesji. Jest to piękny przykład promocji Tuchowa, godny wykorzystania w całej pełni. Prowadzenie grup pielgrzymujących zostało docenione przez Kapitułę Medalu św. Jakuba w Brzesku – w latach 2010, 2019, 2021 pan Józef otrzymał medale „Bonum Operanti” (Czyniącemu Dobro) za szerzenie kultu św. Jakuba na terenie diecezji tarnowskiej oraz propagowanie idei pielgrzymowania Drogami św. Jakuba w Polsce i Europie.
W przedstawionym wyżej okresie życia i działalności w Tuchowie Józef Lewicki otrzymał m.in. honorowe odznaczenia: Grosz Ziem- ski Tarnowski, Dukat Tarnowski, honorowe odznaczenia gmin Ciężkowice i Zakliczyn, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Józef Lewicki jest w Tuchowie osobą znaną i powszechnie darzoną szacunkiem.

Pan Adolf Kępa
…za działalność społeczną, czyli bezinteresowną i dobrowolną na rzecz wspólnoty i społeczności lokalnej; propagowanie postawy służby dobru wspólnemu wśród mieszkańców gminy Tuchów; angażowanie się w sprawy najważniejsze z przekonaniem o ich wartości i możliwości realizacji…

Adolf Kępa – od wielu lat aktywny członek Rady Sołeckiej Zabłędzy. W latach 90. XX wieku uczestnik i działacz komitetów społecznych tej miejscowości. Zawsze zatroskany o rozwój wsi. Pracował przy jej telefonizacji, gazyfikacji i wodociągowaniu, a także aktywnie działał w stowarzyszeniu rozbudowy szkoły podstawowej w Zabłędzy i na bieżąco, przez wiele lat, troszczył się o jej sprawy. Dzięki jego zaangażowaniu powstało ogrodzenie boiska wiejskiego, do którego wykonał słupki do siatki ogrodzeniowej oraz bramki do gry w piłkę nożną.
Dbał o rozpowszechnianie informacji sołeckich wśród mieszkań- ców poprzez wykonanie z własnego materiału tablic ogłoszeniowych oraz ich odnowę. Każdego roku bezpłatnie wykonuje konstrukcję wieńca dożynkowego, a przez wiele długich lat również ołtarza na uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Jego umiejętność fachowego spawania posłużyła również wielu mieszkańcom w naprawie sprzętów rolniczych i domowych. Dzięki jego inicjatywie, pomysłom i fachowym rozwiązaniom wykonanych zostało wiele prac przy kościele parafialnym w Piotrkowicach, plebanii, czy też kaplicy cmentarnej. Precyzyjnie wykonany remont i montaż barierek ochronnych na schodach kaplicy pozwolił uniknąć olbrzymich kosztów zakupu nowych.
Od wielu lat zabiegał o remont zabytkowej kapliczki przy- drożnej, o którą zawsze dbał. Te starania przyniosły oczekiwane rezultaty w postaci prac renowacyjnych tego obiektu. Bardzo zaangażował się w bezinteresowną pomoc w czasie tego remontu. Służył swoją dobrą radą i fachową pomocą. W miejscu odnowionej kapliczki wykonał kratę zabezpieczającą przed kradzieżą, odnowił to miejsce i utwardził plac wokół obiektu.
Swoim zapałem i determinacją działania na rzecz innych zaraził całą swoją rodzinę, angażując ich w prace społeczne i pomoc w sołectwie poprzez organizację corocznego festynu dożynkowego, udział w obsadzie wieńca, prace w przygotowaniach uroczystości, jak również porządkowanie miejsc po wiejskich uroczystościach. Umie właściwie i mądrze rozwiązywać problemy, podpowiada dobre pomysły i przykładnie współpracuje ze wszystkimi. Jego zapał, determinacja i olbrzymie zaangażowanie to wyraz troski o małą ojczyznę i jej wszechstronny rozwój.
Adolf Kępa to człowiek o wielkim sercu, zawsze pomocny i zatroskany o sprawy wsi Zabłędza i dbający o jej rozwój. Nigdy nie odmawia potrzebującym, niejednokrotnie – pomimo niedyspozycji zdrowotnej – stara się pomóc wszystkim, jak umie, stąd też zasadnie określany jest jako „złota rączka”, czy „gołębie serce”.

Redakcja biuletynu sanktuaryjno-parafialnego „Chorągiew Maryi”
…za twórczy i bezinteresowny wkład w życie społeczne i religijne mieszkańców gminy Tuchów; propagowanie wiary chrześcijańskiej; służbę ludziom i Bogu na drodze kształtowania postaw w duchu najwyższych wartości…

„Chorągiew Maryi” to lokalne czasopismo, wydawane przez Duszpasterstwo przy Parafii i Sanktuarium Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Tuchowie. W świecie wizji i fonii znalazło swoje miejsce i od ponad 30 lat ma wiernych czytelników w Tuchowie i poza nim. Swoim tytułem nawiązuje do historycznej „Chorągwi Maryi”, która ukazywała się w Tuchowie w latach 1904-1939 jako miesięcznik o tematyce maryjnej.
50 lat później, ówczesny proboszcz i kustosz, dr o. Stanisław Ma- deja obserwując ogólnopolski trend w rozwoju prasy parafialnej, wraz z współbraćmi, zredagował pierwszy dwukartkowy informator. Wkrótce zaprosił do współpracy wiernych świeckich, a kilka lat później powołał kilkuosobowy zespół redakcyjny. Wraz z upływem czasu zmieniały się jakość papieru, objętość, szata graficzna i nakład, a także częściowo skład osobowy redakcji, co spowodowane było głównie zmianą miejsca nauki, pracy czy zamieszkania.
Zgodnie z założeniem niezmienne pozostają cele wydawania biuletynu, którymi są: formacja, informacja i zapis faktograficzny. Częstotliwość wydań podporządkowana jest kalendarzowi liturgicznemu i wydarzeniom w parafii – do niedawna było to 6 wydań rocznie: na Adwent, Boże Narodzenie, Wielki Post, Wielkanoc, Wielki Odpust
Tuchowski i rocznicę koronacji obrazu Matki Bożej Tuchowskiej. Kilkanaście lat temu połączono w jeden numer numery adwentowy i bożonarodzeniowy. Warto wspomnieć, że „Chorągiew Maryi” z racji specjalnych wydarzeń miała kilka wydań specjalnych. Największe, integrujące Tuchów, poświęcone było związkom mieszkańców naszego miasta i gminy z Janem Pawłem II. Zainteresowanie w obu tuchowskich parafiach przeszło najśmielsze oczekiwania, co zadecydowało o wznowieniu wydania. Ponad 30-letnie pismo od początku ma charakter interparafialny i międzypokoleniowy. Wszystkie grupy wiekowe: dzieci, młodzież, dorośli i seniorzy są zarówno autorami, jak i czytelnikami publikacji. Stałe miejsce w gazecie mają nauczy- ciele i wychowawcy tuchowskiego przedszkola i tuchowskich szkół. Członkowie redakcji zajmują się nie tylko poszukiwaniem ciekawych tematów i ich opracowaniem, adiustacją tekstów, ale też pozyskiwaniem nowych autorów, głównie z lokalnego środowiska. Redakcja była organizatorem warsztatów dziennikarskich i Spotkania 15. Redakcji Gazet Parafialnych w Tuchowie (15.11.1997 r.), a także uczestnikiem szkoleń w Krakowie i Mielcu.
Pielgrzymi i turyści – poza parafianami i mieszkańcami Tuchowa – stanowią znaczną grupę czytelników, którzy otwierają się na ewangelizację, a także na szeroko pojętą promocję miejsca, jakim jest nasze miasto.
Kancelaria parafialna kolportuje biuletyn 17 osobom indywidualnym, 4 bibliotekom: Bibliotece Publicznej w Tuchowie, Bibliotece WSD w Tarnowie, Bibliotece Uniwersyteckiej w Łodzi, Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie; redakcjom tarnowskiego Oddziału „Gościa Niedzielnego”, Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Prasy Parafialnej w Warszawie (do 2019 r.), Radia RDN w Tarnowie oraz Radia Maryja w Toruniu.
Niektóre z artykułów zamieszczonych w „Chorągwi Maryi” miały przedruk w tarnowskim „Gościu Niedzielnym”, krakowskim „Źródle” – Tygodniku Rodzin Katolickich oraz w tarnowskim „Dzienniku Polskim”.
Zespół redakcyjny „Chorągwi Maryi”, pod kierunkiem kolejnych proboszczów, tworzą mieszkańcy gminy Tuchów. Wszyscy są wolontariuszami. Apostolstwo piórem traktują odpowiedzialnie, choć są amatorami, zamieniają myśli w słowa, budując niezwykłą relację z czytelnikiem, który żyje tu i teraz, a sięgając po biuletyn sanktuaryjno-parafialny ma inne oczekiwania niż wobec prasy ogólnokrajowej.

Wręczono: 26.01.2023 r.

Bogdan Stefan

…za długoletnią działalność samorządową i społeczną na rzecz mieszkańców gminy Tuchów; przedsiębiorczość pozwalającą na rozwój osobisty, zawodowy w kontekście rozwoju swojej małej Ojczyzny; utrwalanie szeroko rozumianego dziedzictwa kulturowego i promowanie muzycznych talentów…

Bogdan Stefan posiada wiele pasji i zainteresowań, którymi dzieli się z mieszkańcami naszej gminy. Oprócz zaangażowania w działalność samorządową, społeczną i oświatową propaguje nie tylko wśród mieszkańców tuchowskiej ziemi muzykę, stanowiącą ważną część naszej narodowej i europejskiej tożsamości. Bogdan Stefan posiada opinię osoby uczynnej oraz chętnie niosącej pomoc. Oprócz realizowania wielu swoich pasji aktywnie działa w rolnictwie.

Zanim Bogdan Stefan w latach 2006-2018 przez trzy kadencje pełnił funkcję radnego Rady Miejskiej w Tuchowie, zainicjował powstanie Towarzystwa Oświatowego w Buchcicach, a w latach 2002-2006 był jego prezesem. Sprawił, że szkoła podstawowa w Buchcicach nie została zamknięta, lecz z powodzeniem funkcjonuje do dzisiaj i jest jedną z najlepiej zagospodarowanych placówek oświatowych naszej gminy. Po zakończeniu pełnienia funkcji radnego Buchcic i Łowczowa nadal działał w sposób operatywny i pełny zaangażowania w sprawy nie tylko na rzecz tych miejscowości, ale także całej gminy Tuchów. Podejmował wiele inicjatyw społecznych, pełnił też funkcję członka Rady Duszpasterskiej w Buchcicach. Obecnie działa w Parafialnym Zespole Synodalnym tej miejscowości.

Bogdan Stefan jest absolwentem m.in. Wydziału Ogrodniczego Akademii Rolniczej w Krakowie. Od najmłodszych lat interesował się pracą na roli, a pasję tę odziedziczył po rodzicach. Obecnie jest właścicielem dużego gospodarstwa rolnego, poza tym dzierżawi wielohektarowe areały od mieszkańców Buchcic oraz innych miejscowości, dzięki czemu grunty te nie leżą odłogiem, lecz są profesjonalnie uprawiane. Swoim przykładem propaguje dziedzictwo wsi, którego nieodłączną częścią jest praca na roli, a wykonuje ją przy użyciu nowoczesnych narzędzi i sprzętu. Należy zaznaczyć, że w potrzebie nie odmawia sąsiadom i często bezinteresownie, wykorzystując swoje narzędzia, umiejętności, zdobytą wiedzę, pomaga im w uprawie ziemi.

Podobnie jak rolnictwem od najmłodszych lat pasjonuje się muzyką. Już w dzieciństwie grał na trąbce w Parafialnej Orkiestrze
w Ciężkowicach. Ukończył Szkołę Muzyczną I stopnia w Tarnowie, doskonaląc grę na tym instrumencie. Następnie uczestniczył w Studium Dyrygentów i Tamburmajorów Orkiestr Dętych w Nowym Sączu. W latach 1998-2008 prowadził Sanktuaryjną Orkiestrę Dętą w Bazylice pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Tuchowie. Od roku 2009 do czasu obecnego przewodniczy Parafialnej Orkiestrze Dętej w Siedliskach koło Tuchowa, której był założycielem. Orkiestra ta z powodzeniem koncertuje nie tylko w Siedliskach, na terenie gminy Tuchów, lecz w całym kraju, a także poza jego granicami. Pod batutą Bogdana Stefana wspomniana formacja muzyczna zdobyła wiele nagród i wyróżnień, a do najważniejszych z nich należą: trzykrotne zajęcie I miejsca w konkursie o Puchar Biskupa Tarnowskiego Orkiestr Parafialnych, I miejsce w koncercie „My, Małopolanie” w Nowym Sączu oraz nagroda za I miejsce wśród najlepszych orkiestr w marszu. Wspomniana orkiestra jest zespołem wielopokoleniowym, ponieważ grają w niej osoby w różnym wieku, a wśród nich trzej synowie pana Stefana, których talent muzyczny wspierał własnym przykładem. Swoją postawą i zaangażowaniem w propagowanie muzyki aktywizuje zwłaszcza młodzież i innych mieszkańców naszej gminy, czym wspiera kształtowanie umiejętności spędzania czasu wolnego. Tym samym poprzez muzykę wychowuje nie tylko uczestników orkiestry, ale także słuchaczy, gdyż dobierany przez niego repertuar muzyczny jest również ważną lekcją historii. Orkiestra pod batutą pana Stefana ubogaca liturgię nie tylko w Siedliskach, ale także w innych kościołach naszej diecezji. Repertuar orkiestry to utwory religijne, ale również dzieła stanowiące ważną część naszej narodowej i europejskiej tożsamości. Oprócz tego podczas koncertów wykonywane są nie tylko tradycyjne utwory, ale także te nowe i popkulturowe w oryginalnych aranżacjach. Publiczność zgromadzona na występach często zauważa, że „muzyką można się wspaniale bawić”, czego doświadczają też sami instrumentaliści.

Niewątpliwie poprzez swoją pracę, działalność edukacyjną, samorządową, kulturalno-oświatową i społeczną Bogdan Stefan promuje talenty mieszkańców gminy Tuchów nie tylko na jej obszarze, ale też poza nim, co jest godne uznania.

Mateusz Poręba

…za przykład systematycznej pracy będącej drogą do rozwoju osobistego i zawodowego; promowanie najwyższych wartości poprzez sport; poczucie więzi z małą Ojczyzną, wyraz dumy z takiej postawy i godne reprezentowanie Polski oraz gminy Tuchów na arenie międzynarodowej…

Mateusz Poręba jest tuchowianinem, a swoją przygodę ze sportem rozpoczął na treningach judo pod okiem trenerów Krzysztofa Guta i Marka Srebry. Jak sam wielokrotnie podkreślał, judo ukształtowało jego charakter, wzmocniło psychikę. Kolejną dyscypliną sportową, jaką sobie upodobał, była koszykówka. Na zawodach szkolnych zawsze należał do czołowych zawodników. Trenował koszykówkę w Unii Tarnów, gdzie grał w pierwszym składzie. Wtedy siatkówkę traktował raczej rekreacyjnie. Dopiero spotkanie z trenerem Markiem Skrobotem, a także rozmowy z Ryszardem Wroną utwierdziły go w przekonaniu, że piłka siatkowa jest tym, co powinien wybrać i trenować. Rozpoczął więc treningi w II-ligowym zespole PWSZ w Tarnowie prowadzonym przez Marka Skrobota, równocześnie trenując w Towarzystwie Sportowym „Sokół” Tuchów pod okiem kolejnego trenera, Tomasza Drogosia. Nie bez znaczenia była decyzja prezesa Małopolskiego Związku Piłki Siatkowej Dariusza Pomykalskiego, który również dostrzegł w Mateuszu wielki talent i szybko dołączył go do kadry Małopolski. Po udziale w jednym z pierwszych turniejów sytuacja Mateusza rozwinęła się dynamicznie. Dołączył do zespołu Akademickiego Klubu Sportowego „Resovia” Rzeszów, prowadzonego pod okiem jednego z najlepszych trenerów w Polsce – Jacka Podpory. Z tym zespołem zdobył mistrzostwo Polski kadetów oraz tytuł najlepszego blokującego. Sukcesy te przyczyniły się do przeniesienia Mateusza do Szkoły Mistrzostwa Sportowego Polskiego Związku Piłki Siatkowej w Spale. W 2016 roku, niecałe dwa lata po swoim pierwszym siatkarskim treningu, Mateusz został wybrany najlepszym blokującym mistrzostw Polski kadetów, a nagrodę wręczał mu kapitan dorosłej reprezentacji, Michał Kubiak.

Mocny charakter i nieustępliwość sprawiły, że Mateusz robił w siatkówce błyskawiczne postępy. Od 2018 roku jest zawodnikiem Indykpol AZS Olsztyn, a w 2022 roku wywalczył wraz z drużyną Polski srebrny medal na Mistrzostwach Świata w Piłce Siatkowej Mężczyzn.

Jak wspominają nauczyciele i trenerzy, pierwszy wchodził na parkiet i ostatni z niego schodził, nie bacząc na drobne skaleczenia, czy kontuzje. Jasno i precyzyjnie określił sobie cel, jakim była gra w reprezentacji Polski i systematycznie do niego dążył. Chciał być jednym z najlepszych i po prostu to zrobił. Pomimo ogromnego talentu i sukcesu w tak młodym wieku jest człowiekiem pełnym pokory, życzliwości i pracowitości. Podczas spotkania z mieszkańcami we wrześniu 2022 roku, które odbyło się w hali MOSiR Tuchów, dzieciom i młodzieży zostawił bardzo cenny przekaz – zawsze trzeba mieć marzenia, trzeba wierzyć, że się spełnią. Ale żeby tak się stało, trzeba ciężko pracować i nigdy nie wątpić w siebie.

Zawsze podkreśla, że Tuchów jest jego miejscem, stąd pochodzi i tutaj lubi powracać. Ma doskonały kontakt z tuchowskimi fanami koszykówki, ale także z byłymi nauczycielami, sąsiadami, kolegami ze szkolnej ławy. Można powiedzieć, że Mateusz Poręba jest autorytetem, człowiekiem godnym do naśladowania dla dzieci i młodzieży.

Ochotnicza Straż Pożarna w Karwodrzy

…za niesienie bezinteresownej pomocy ludziom i służbę Ojczyźnie; gotowość zapewnienia bezpieczeństwa mieszkańcom
gminy Tuchów w sytuacji zagrożenia ich życia i dobytku; wielopłaszczyznową pracę kulturalno-edukacyjną, w tym prewencyjną; działalność artystyczną i sportową oraz popularyzowanie historycznego dorobku swojej jednostki…

Organizacją najbardziej wiarygodną i cieszącą się największym zaufaniem mieszkańców wsi i małych miast jest Ochotnicza Straż Pożarna. Ratowanie ludzkiego zdrowia, życia, mienia, walka z żywiołem – to jej główne hasło. W ostatnich latach poszerzono je o prewencję i edukację. Coraz więcej młodych ludzi zaciąga się do OSP i działa w niej długie lata.

Jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej w Karwodrzy ma 67 lat. Inicjatorem jej powstania był Jan Walaszek. Pierwsze zebra-
nie organizacyjne odbyło się w lutym 1956 r. Uczestniczyło w nim 22 karwodrzan, założycieli tak znaczącej dla lokalnego społeczeństwa organizacji. Zarząd wówczas wybrany działał do 1957 r. Reorganizacja ochotniczych straży pożarnych zobowiązywała do nowego regulaminu i odbycia zebrań sprawozdawczo-wyborczych. Dlatego w lutym 1957 r. zorganizowano takie zebranie i wybrano nowy zarząd, który zarejestrowano w Tarnowie. Prezesem został Władysław Salamon, a naczelnikiem Jan Walaszek.

Strażacy nie mieli gdzie się spotykać i odbywać ćwiczeń. Miejscem ich zebrań stał się dom naczelnika, a do ćwiczeń udostępniono część pastwiska gromadzkiego. Jednostkę stopniowo wyposażono w sprzęt gaśniczy. W lutym 1958 r. strażacy otrzymali pierwszą motopompę i mundury. Motopompa była bardzo skuteczna przy gaszeniu pożaru we wsi w maju tamtego roku. Następnym sprzętem podarowanym przez Powiatową Komendę Straży Pożarnej w Tarnowie była syrena elektryczna (1960 r.).

Nowy zarząd postanowił zbudować remizę. Już w 1957 r. uzyskano plan, zgodę na jej lokalizację i rozpoczęto wykopy pod fundamenty. Prace przy budowie trwały 3 lata. Powstał też zbiornik przeciwpożarowy. Otwarcie i poświęcenie remizy odbyło się w maju 1962 r. Strażakom przybywało sprzętu. A były to: motopompa „Polonia 800” (1962 r.), stary wojskowy samochód „Dodge”(1965 r.), który dostosowano do potrzeb strażaków, „Żuk”(1979 r.). W związku z otrzymaniem większego samochodu – bojowy beczkowóz „Star” – i większej liczby sprzętu gaśniczego zachodziła potrzeba rozbudowy obiektu i postawienia garażu. Remizę stale modernizowano. Prace trwały w latach 1973-1979, 1984-1989, 90. XX w. i pierwszych latach XXI w.

Na obecne pomieszczenia remizy składają się sala widowiskowa, sale edukacyjne, zaplecze kuchenne, sanitarne, altanka taneczna, garaż. Obiekt służy nie tylko strażakom, ale też mieszkańcom Karwodrzy i sąsiednich wiosek. 1976 r. przyznano pierwsze odznaczenia za „Zasługi dla Pożarnictwa”, zaś w 1982 r. pierwsze medale oraz odznaki „Wzorowy Strażak”. Złoty medal otrzymał Jan Walaszek. W kolejnych latach przybywało medali i odznaczeń. Obecnie nosi je z dumą kilkudziesięciu druhów.

14 maja 1997 r., w związku z 40-leciem OSP, Prezydium Zarządu Głównego Ochotniczych Straży Pożarnych RP nadało jednostce brązowy medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa”.

Strażacy nieustanie podnoszą swoją sprawność sportowo-pożarniczą, dowodem tego jest udział druhów w zawodach gminnych, rejonowych, powiatowych. Wysokie miejsca osiągają zwłaszcza drużyny młodzieżowe.

Jednostka OSP ma swój sztandar (poświęcony 14 maja 1992 r.), ufundowany przez mieszkańców wioski.

Zmieniają się prezesi i komendanci OSP w Karwodrzy, ale nie zmienia się działalność tej organizacji. Zwiększa się zakres kompetencji strażaków. Od 67 lat druhowie z Karwodrzy nie tylko spieszą na ratunek ludziom zagrożonym pożarem, powodzią, zabłądzeniem, ale też uatrakcyjniają życie innym, podnoszą sprawność fizyczną i wiedzę pożarniczą; organizują turnieje, konkursy, zawody sportowe, festyny; zabezpieczają drogi dojazdowe i parkingi do miejsc ważnych wydarzeń patriotycznych i religijnych; uczestniczą w akcjach honorowego krwiodawstwa.

Bardzo dobrze układa się współpraca ze szkołami, dziećmi i młodzieżą. Od 2006 r. druhowie przygotowują uczniów ze szkół
w Karwodrzy, Zabłędzy i Trzemesnej do konkursów i turniejów wiedzy pożarniczej, wykonują pokazy i ćwiczenia z zakresu udzielania pierwszej pomocy medycznej; wchodzą w skład jury tych turniejów. Od lutego 2018 r. organizują dla dzieci akcję „Bezpieczne ferie z OSP”. Po raz pierwszy wzięło w niej udział 40 uczniów ze szkół w Karwodrzy, Zabłędzy, Trzemesnej, zaś rok później 60 dzieci. Dużym zainteresowaniem cieszą się pokazy sprzętu strażackiego i jego obsługa, a także czynności z zakresu ratownictwa medycznego. Ćwiczenia te przeprowadza aspirant Michał Mikos z Powiatowej Straży Pożarnej w Tarnowie. W ramach tej akcji odbywają się dla dzieci pogadanki nt. szkodliwości palenia papierosów, używania narkotyków, dopalaczy czy wyjazdy do kina, gry i zabawy.

W remizie strażackiej, w sali edukacyjnej „Iskierka”, przy stolikach z polami szachowymi dzieci uczą się grać w szachy. Zajęcia odbywają się raz w tygodniu, pod okiem instruktora.

Istotna jest też współpraca z Domem Pomocy Społecznej w Karwodrzy. Druhowie zabezpieczają imprezy i wyjazdy organizowane w ramach Warsztatów Terapii Zajęciowej czy Opieki Środowiskowej.

Na szczególną uwagę zasługuje kronika OSP. Jej skrupulatne zapisy uzupełnione zdjęciami, artykułami prasowymi dotyczącymi wydarzeń zostały zauważone. Pierwszy dyplom za kronikę OSP, wyróżnioną na XIV Ogólnopolskim Konkursie Kronik, otrzymał druh Franciszek Szeląg od prezesa Zarządu Głównego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych (Kołobrzeg 2007 r.). Następna kronika prowadzona przez druha Janusza Janurę też otrzymała wyróżnienia na etapie ogólnopolskim, m.in.: XV konkurs (Tomaszów Mazowiecki 2008 r.), XVI konkurs (Augustów 2009 r.), XVII konkurs (Olsztyn 2010 r.), XIX konkurs (Opatów 2012 r.), XXVI konkurs (Olsztyn 2019 r.) oraz zdobyła pierwsze miejsce w Wojewódzkim Przeglądzie Kronik OSP
w 2019 r. (Polanka Wielka, powiat oświęcimski).

Aktualnie jednostka OSP w Karwodrzy liczy 64 druhów czynnych (w tym 8 kobiet), 14 druhów honorowych, 26 druhów w drużynie młodzieżowej (7 dziewcząt). W skład jednostki operacyjno-technicznej wchodzi 27 druhów zawsze gotowych do akcji (w tym 3 ratowników medycznych).

Obecny prezes OSP – aspirant Michał Mikos – jest pracownikiem Państwowej Straży Pożarnej w Tarnowie i w swym zawodzie jest perfekcjonistą.

Wręczono: 25.01.2024 r.

Opactwo Benedyktynów w Tyńcu

…za dbanie o wszechstronny rozwój życia społecznego i religijnego, pielęgnowanie pamięci i kultury przodków jako fundamentu budującego poczucie tożsamości narodowej oraz kształtowanie chrześcijańskich zwyczajów i tradycji…

Zakon benedyktynów w należących do opactwa dobrach, w tym Tuchowa i okolic, dbał o rozwój kultury we wszystkich jej wymiarach, począwszy od kultury agrarnej. Zakonnicy nauczyli Polaków wyrobu i wypalania cegły, dzięki czemu zastąpiono kamień i glinę trwałym materiałem, jaką jest średniowieczna cegła.

Przejęcie parafii tuchowskiej przez benedyktynów w XV wieku wiązało się z podniesieniem rangi miejscowości. Ufundowano nowy klasztor. Przeniesiono parafię do kościoła św. Jakuba. Przy dawnym kościele Panny Maryi utworzono przeorat, łącząc go z uposażeniem parafii. Benedyktyni dbali o szkolnictwo. W 1463 roku założono szkołę, którą kierował benedyktyn scholastyk, a do pomocy miał bakałarza i kantora. W XV wieku pięciu tuchowian studiowało na Uniwersytecie Krakowskim, a w XVI wieku było ich szesnastu. Obejmując zaszczytne stanowiska, rozsławiali imię naszego miasta. Wśród nich znalazł się Marcin Melaniusz, późniejszy benedyktyn, proboszcz tuchowski, pisarz, fundator stypendium dla dwóch tuchowian, który spisywał cuda i łaski otrzymywane przez wiernych. Dzięki jego staraniom został wydany dekret o łaskami słynącym obrazie Matki Bożej.

Z inicjatywy benedyktynów w Tuchowie powstało również przytulisko (szpitalik) dla chorych i tułaczy.

W średniowieczu benedyktyni sprawowali opiekę duchową nad kilkunastoma bractwami zrzeszającymi rzemieślników. W skryptorium klasztornym prowadzono księgi brackie, a także kronikę zarówno przeoratu, jak i miejscowości.

Benedyktyni wybudowali w Tuchowie kościoły będące perełkami architektury i wyposażenia. W 1460 roku powstał kościół św. Jakuba St. Apostoła, który spłonął w pożarze na początku XVII wieku. O. Sebastian Pilsz – benedyktyn, prepozyt tuchowski w 1627 roku wzniósł murowany kościół, który spłonął w 1789 roku. W latach 1665-1682 benedyktyni pozyskali sponsorów i wybudowano kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Opat tyniecki Benedykt Bartoszewski w 1758 roku pokrył blachą miedzianą główną nawę kościoła NNMP, sygnaturkę i kaplicę Niepokalanego Poczęcia. Benedyktyn proboszcz o. Odon Kontenowicz na gruzach spalonego kościoła z funduszy klasztornych wybudował obecny kościół św. Jakuba St. Apostoła. To dar benedyktynów dla Tuchowa.

To w Tuchowie rezydował ostatni opat tyniecki i pierwszy biskup tarnowski Florian Amand Janowski, fundator m.in. figur św. Floriana, NMP, św. Jana Nepomucena oraz organów w kościele NMP.

Tuchowianie nie mogą zapomnieć o tych, którym ich miasto tak wiele zawdzięcza. Ich obecność przypomina o naszym zakorzenieniu w Europie. O tym wielkim wkładzie w kulturę duchową i materialną nie wolno nam zapomnieć. To jest fundament dający oparcie i zapewniający przetrwanie.

Wiesław Dudziński

…za niesienie pomocy chorym, potrzebującym, uśmiech, życzliwość i wielkie serce, otwartość na innowacje w medycynie, odwagę w podejmowaniu coraz to nowych obowiązków…

Lekarz medycyny, który skończył Akademię Medyczną w Poznaniu. W 1981 roku rozpoczął pracę zawodową w Zespole Opieki Zdrowotnej w Tuchowie jako lekarz stażysta. Następnie został młodszym asystentem w Przychodni Rejonowej w Tuchowie oraz kierownikiem Punktu Lekarskiego w Siedliskach (później Wiejskiego Ośrodka Zdrowia). W 1982 roku został zatrudniony w Oddziale Pomocy Doraźnej i Przyjęć w Tuchowie. W 1984 roku uzyskał pierwszy stopień specjalizacji zawodowej w zakresie chorób wewnętrznych, został powołany na stanowisko inspektora ds. orzecznictwa lekarskiego w ZOZ w Tuchowie w ramach dodatkowego zatrudnienia. Obowiązki pełnił również w Dziale Podstawowej Opieki Zdrowotnej ZOZ w Tuchowie, a od września 1988 roku został mianowany kierownikiem Oddziału Pomocy Doraźnej i Przyjęć w Tuchowie.

Dzięki jego zaangażowaniu w Siedliskach oprócz gabinetu internisty powstał gabinet stomatologiczny, gabinet lekarza pediatry oraz apteka.

W 1993 roku Wiesław Dudziński uzyskał tytuł specjalisty drugiego stopnia w zakresie chorób wewnętrznych, a od stycznia 1995 roku zorganizował i w Przychodni Rejonowej w Tuchowie prowadził Poradnię Diabetologiczną, utworzoną za zgodą krajowego konsultanta w dziedzinie diabetologii – prof. dr. hab. Jacka Sieradzkiego. Taką samą poradnię zorganizował w Wiejskim Ośrodku Zdrowia w Siedliskach.

Z pracy Wiesława Dudzińskiego w obu poradniach przez lata korzystało wielu pacjentów z gminy Tuchów i z ościennych gmin. Aby sprostać temu trudnemu zadaniu, jakim jest leczenie cukrzycy u osób dorosłych, Wiesław Dudziński rozpoczął specjalizację drugiego stopnia w zakresie diabetologii i tytuł specjalisty uzyskał w 1997 roku. Spostrzeżeniami i doświadczeniami w leczeniu chorych na cukrzycę dzielił się z innymi lekarzami na łamach swoich publikacji w dziedzinie diabetologii. Od roku 1997 pełnił funkcję dyrektora Zespołu Opieki Zdrowotnej w Tuchowie. Zrezygnował z niej w 1999 roku.

Wiesław Dudziński w 1998 roku uzyskał tytuł lekarza rodzinnego – specjalisty medycyny rodzinnej, a z czasem przekształcił Wiejski Ośrodek Zdrowia w Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej INMED.

Na bieżąco doskonali swój warsztat pracy, biorąc każdego roku udział w krajowych szkoleniach Towarzystwa Medycyny Rodzinnej, Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, Polskiego Towarzystwa Internistycznego, Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego.

Wiesław Dudziński doskonale zna środowisko, w którym pracuje, w tym problemy ludzi, którym chce nieść jak najlepszą i możliwie jak najszybszą pomoc.

Aleksander Kajmowicz

…za działania na rzecz rozwoju kulturalnego, społecznego, religijnego i przyrodniczego społeczności, w której żyje, troskę o dziedzictwo narodowe i pamięć historyczną, altruizm oraz ciągłą gotowość służby innym…

Tuchowianin, miłośnik przyrody, pszczół, historii oraz biegania; społecznik, pomysłodawca i inicjator wydarzeń i akcji charytatywnych. Doskonale łączy obowiązki rodzinne, pracę zawodową, pracę w gospodarstwie rolnym z działaniem na rzecz lokalnej społeczności, a zwłaszcza Osiedla Garbek.

Od 1999 roku jest przewodniczącym Rady i Zarządu Osiedla Garbek. W roku 2014 zapoczątkował lokalne uroczystości patriotyczne na cmentarzu wojennym nr 158 na Garbku, które od 2021 roku przybrały charakter gminnych uroczystości Święta Niepodległości. Od 2018 roku organizuje Marsze Pamięci o Legionistach spod Łowczówka. W 2020 roku wraz z przyjaciółmi aktywnie włączył się w długo wyczekiwany remont cmentarza nr 158. Efektem tego działania było przywrócenie pierwotnego wyglądu cmentarza oraz uroczyste jego poświęcenie 11 listopada 2022 roku.

Z jego inicjatywy 16 października 2014 roku, na pamiątkę kanonizacji Jana Pawła II, grupa mieszkańców i gości posadziła Dąb Papieski, a miejsce to nazwano Papieskim Brzyzkiem. Aleksander Kajmowicz jest też pomysłodawcą Szlaku Papieskiego, organizatorem i uczestnikiem Tuchowskich Ekstremalnych Dróg Krzyżowych prowadzących z Jamnej do Tuchowa. Tuchowskie Wzgórze Flagi, gdzie od kilku lat dumnie powiewa Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, to też jego pomysł i realizacja.

Aleksander Kajmowicz od 2017 roku jest prezesem Koła Pszczelarzy w Tuchowie, największego w regionie, którego członkami są również pszczelarze z gminy Gromnik, Ryglice, Zakliczyn, Rzepiennik Strzyżewski i innych.

Jego sukcesem była również akcja „Posadź Lipę”, w ramach której rozdano ponad 1000 sadzonek lipy drobnolistnej. Pan Aleksander działa również charytatywnie, biorąc udział w różnych akcjach. Sam projektuje i w dużej mierze wykonuje wieńce dożynkowe.

Pan Aleksander to także aktywny członek Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Tuchowie oraz biegacz – członek klubu sportowego LKS Burzyn.

Za pracę na rzecz osiedla odznaczony został Srebrnym Krzyżem Zasługi. Za pracę i opiekę nad cmentarzem wojennym nr 158 Tuchów Garbek otrzymał medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej. Ponadto Polski Związek Pszczelarski odznaczył go Złotą Odznaką PZP za działalność na rzecz rozwoju pszczelarstwa.

Pan Aleksander Kajmowicz to człowiek szczęśliwy i spełniony.