Dzień Wszystkich Świętych i Zaduszki

Dzień Wszystkich Świętych (łac. Festum omnium sanctorum) święto na cześć chrześcijańskich świętych obchodzone
1 listopada. Od 610 do 731 roku naszej ery święto to obchodzono 1 maja, dopiero Papież Grzegorz III, w 731 roku, przeniósł to święto na 1 listopada.

Zwyczajowo w Dniu Wszystkich Świętych odwiedzamy rodzinne groby czcząc zmarłych. Jest to dzień zadumy związany ze wspominaniem zmarłych. W kościele prawosławnym takim dniem jest Niedziela Wielkanocna. W krajach anglosaskich, natomiast, odpowiednikiem Dnia Wszystkich Świętych jest Halloween.
W większości religii ze świętem zmarłych związany jest ogień, jest on symbolem pamięci, wdzięczności i modlitwy. Z tradycji pogańskiej ma on także na celu oświetlanie drogi zmarłym, spalenie ich grzechów i odpedzenie demonów.

Zaduszki – rzeczywiste Święto Zmarłych, często mylone z dniem Wszystkich Świętych wywodzące się z pogańskiego obrządku 'dziadów’. W tym dniu oddajemy hołd modląc się za zmarłych. Obchody Święta Zmarłych zapoczątkował Święty Odilon w roku 998, ale dopiero w XII wieku tradycja ta rozpowszechniła się na cały Kościół Katolicki. W 1915 roku Papież Benedykt XV zezwolił na odprawianie mszy świętej w intencji poleconej przez wiernych.

W Dzień Zaduszny tradycją jest chodzenie na groby bliskich, palenie zniczy, modlitwy i odprawianie mszy w intencji zmarłych.
Z obrządków ludowych przetrwał jeszcze gdzieniegdzie zwyczaj karmienia dusz zmarłych, przybyłych w tym dniu z zaświatów na ziemie. W tym celu zostawiano na stole chleb z masłem lub cały obiad. Specjalnie wypiekanym chlebem dzielono się także z żebrakami modlącymi się za dusze zmarłych. Chleb w zależności od regionu posiadał swoją nazwę np. 'Powałka’, 'Petryczka’, 'Zaduszka’ lub 'Chleb Umarłych’. Do obrzędów zadusznych należy także specjalna msza odprawiana w tym dniu zwana 'pominkami’.