Krzysztof Maniak – wybrane filmy, fotografie, spacery i obiekty

Zapraszamy na otwarcie wystawy, spacer po wystawie i performans tuchowianina Krzysztofa Maniaka. Wydarzenie odbędzie się w Tarnowie, w Parku Strzeleckim, w środę 30 października o godz. 18.30.

W programie:
9.11 (sobota) i 16.11 (sobota), g. 10.00 / Małe BWA na wystawie – warsztaty dla dzieci, prowadzenie: Aleksandra Kubisztal, Krzysztof Maniak / obowiązują zapisy: edukacja@bwa.tarnow.pl
20.11 (środa), g. 18.00 / O źródłach refleksji klimatycznej w polskiej sztuce – wykład Magdaleny Worłowskiej / Festiwal Sztuki ArtFest
23.11 (sobota), g. 17.00 / finisaż: oprowadzanie kuratorskie, czytanie w sianie / czyta: Andrzej Chyra / Festiwal Sztuki ArtFest
24.11 (niedziela) / finisaż: wycieczka z artystą do lasu w Tuchowie / Festiwal Sztuki ArtFest

Prace Krzysztofa Maniaka powstają podczas wędrówek po lasach, łąkach i wzgórzach w Tuchowie (województwo małopolskie, powiat tarnowski), gdzie artysta mieszka i tworzy. Miejsca te są zarówno tłem dla jego działań, jak i dostarczają budulca do tymczasowych instalacji oraz rekwizytów użytych w performansach.

Na wystawie prezentowane są różne formy dokumentowania zdarzeń mających miejsce w Tuchowie, m. in. fotografia (podsumowująca i zamykająca proces), film (uzupełniony o tekst literacki i spacer), destrukt po działaniach międzygatunkowych, performans (zakopywanie obiektu), przeniesienie w skali 1:1 „scenografii” z parceli należącej do artysty (stogi siana). Status tych elementów na wystawie jest niejednoznaczny, nie wszystkie z nich można zdefiniować jak autonomiczne dzieła sztuki; nie powstałyby jednak, gdyby nie artystyczna rama działań Krzysztofa Maniaka. Są to obiekty „towarzyszące” i „sąsiadujące”. Razem tworzą nową instalację – wypowiedź o konstruowaniu natury, niemożności wyjścia poza antropogeniczny pejzaż.

Maniak testował dotychczas wiele różnych, nieraz złożonych, form dokumentowania swoich działań – od fotografii i filmu przez rysunek i rzeźbę do łączonych intermedialnych utworów. Towarzyszyły im również prezentacje znalezionych, zmodyfikowanych obiektów oraz literackie teksty, wprowadzające elementy fikcyjne i konfabulacje. Dokumentacja nie pełni tu wyłącznie roli pomocniczej, odsyłając widza do „prawdziwego doświadczenia”. Przeciwnie, sztuczność dokumentacji podkreśla, jak bardzo zainscenizowana i sfabrykowana jest sama natura.