Melaniusze przyznane!

We wtorek, 1 lutego br. w tuchowskim domu kultury odbyła się uroczysta gala wręczenia statuetki Melaniusza.

W naszej społeczności gminnej jest wielu ludzi, którzy poprzez swoją działalność gospodarczą, społeczną, samorządową, oświatową, wychowawczą, sportową, charytatywną, kulturalną i promocyjną, szczególnie zasłużyli się dla rozwoju miasta i gminy Tuchów. Jest potrzeba honorowania takich, którzy działają na rzecz swojej małej ojczyzny. Powinno to być więc wyróżnienie o charakterze lokalnym. Pierwsze próby podjęto w roku obchodów 650-lecia Tuchowa. Jednorazowo wyróżniono wówczas instytucje „Medalem 650-lecia Tuchowa”. Później władze miasta kilkakrotnie przymierzały się do wprowadzenia jakiejś formy wyróżniania, zarówno osób fizycznych, jak i instytucji, która nie byłaby jednorazowa, lecz stała. Jednakże na zamiarach się kończyło, bo w gruncie rzeczy sprawa łatwa nie jest głównie ze względu na specyfikę małomiasteczkowych społeczności. Władze kadencji (2002-2006) podjęły sprawę i tym razem doprowadziły ją do końca. Przede wszystkim opracowano przejrzysty regulamin przyznawania wyróżnienia, który przyjęła Rada Miejska uchwałą nr XLVIII/391/2006 z dnia 30 sierpnia br. Powołała też kapitułę, a ta przyznała je pierwszej grupie osób, firm i organizacji; później w skład kapituły wejdą m.in. wcześniejsi laureaci, o ile wyrażą na to zgodę. Dyskusyjna była także nazwa tego honorowego wyróżnienia. Zgodzono się, że jego patronem będzie benedyktyn o. Marcin Melaniusz, tuchowianin, syn tutejszych mieszczan Jana Małego i Zofii z Latochów, urodzony około 1595 roku w Tuchowie. Niewiele zachowało się o nim wiadomości: w 1616 roku otrzymał na Akademii Krakowskiej tytuł bakałarza filozofii i nauk wyzwolonych; chcąc przyczynić się do podniesienia poziomu intelektualnego miasteczka, z którego pochodził, ufundował stypendium dla dwóch studentów z Tuchowa, pobierających nauki w jego macierzystej uczelni; jako tuchowski proboszcz skrzętnie zapisywał wszystkie cuda i łaski, których doznawali tu wierni za pośrednictwem Matki Boskiej, modląc się przed cudownym obrazem; w wydanej w 1648 roku w Krakowie książce “Wonność wdzięczna róży niebieskiej Panny Przenajświętszej w kościele tuchowskim” odnotował 226 cudów i łask. Nie ulega wątpliwości, że patron dobrany jest trafnie. Pozostała jeszcze kwestia nazwy wyróżnienia. Z różnych propozycji wybrano jedną – po prostu „MELANIUSZ”. Statuetkę, będącą symbolem tego honorowego wyróżnienia, zaprojektowała i wykonała artystka rzeźbiarka Ewa Fleszar. (Źródło)

Podczas uroczystej gali, zaproszeni goście mieli okazję wysłuchać koncertu Joanny i Pawła Łukasików. Oboje są absolwentami Akademii Muzycznej w Krakowie. Od 10 lat prowadzą żywą działalność artystyczną w Polsce i na terenie Europy (Anglia, Szkocja, Słowacja, Austria) koncertując jako soliści i kameraliści oraz biorąc udział w licznych festiwalach i dniach kameralistyki. Od 1995 r. tworzą duet fortepianowo-altówkowy mający w swym repertuarze muzykę z różnych krajów i epok. W swoim dorobku posiadają nagrania dla PR i TV. Paweł Łukasik zajmuje się także lutnictwem – gra na wykonanym przez siebie instrumencie.

W tegorocznej edycji Melaniusza otrzymały następujące osoby:

EWA I ROMAN FLESZAROWIE
Za twórczą realizację projektów artystycznych dla Tuchowa oraz jego promocję w Polsce i na świecie.

Artyści plastycy, absolwenci rzeźby (p. Ewa) i malarstwa (p. Roman) Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu; od 1996 r. mieszkańcy Karwodrzy; autorzy wielu dzieł wystawianych (wystawy zbiorowe i indywidualne) w Tuchowie, wielu miastach Polski i Europy, w tym miastach partnerskich: Saint-Jean de Braye, Illingen, Martfu. Swój związek z naszym miastem dokumentowali wielokrotnie, projektując i realizując:
• tablicę upamiętniającą pontyfikat Jana Pawła II, umieszczoną na ratuszu;
• statuetkę honorowego wyróżnienia „Melaniusz”;
• tablice upamiętniającą jubileusz 670-lecia Tuchowa, umieszczoną na ratuszu;
• medal jubileuszowy;
• insygnia władz miasta;
• koncepcję wizualizacyjną odnowienia skweru i pomnika ofiar II wojny przy ul. Daszyńskiego.
W dziełach pp. Fleszarów dostrzec można charakterystyczne dla naszego miasta elementy architektury i pejzażu; trafiają one na liczne wystawy i poprzez nie obecny tam jest Tuchów. Są więc pp. Ewa i Roman Fleszarowie promotorami tuchowskiego dziedzictwa kulturowego.

ZYGMUNT BIEŃ
Za zaangażowanie w pracę społeczną oraz inicjatywy podejmowane dla lokalnego środowiska.

Mieszkaniec Siedlisk. Długoletni pracownik tamtejszej Spółdzielni Kółek Rolniczych. Od lat 80. do dziś działa w samorządzie wiejskim. Był radnym Rady Miejskiej w Tuchowie i członkiem zarządu w I kadencji. Jest pomysłodawcą wielu inicjatyw społecznych w Siedliskach: budowy ośrodka zdrowia, rozbudowy remizy OSP, budowy wodociągu i gazociągu. Aktywny uczestnik prowadzonych robót głównie poprzez osobiste zaangażowanie w zakup i przywóz materiałów, organizowanie prac w czynie społecznym, pozyskiwanie środków finansowych z różnych źródeł, bezpośredni nadzór nad prowadzonymi budowami, kontrolowanie gromadzonych społecznie środków finansowych (jest biegłym księgowym). Aktywnie uczestniczy w społecznym zespole tworzącym regionalne muzeum w Siedliskach. Jest autorem artykułów w czasopiśmie „Siedliszczanin”, a także różnych wierszy okolicznościowych. Swoją wiedzą z zakresu księgowości, spraw podatkowych, ubezpieczeniowych, pracowniczych służy chętnie mieszkańcom wsi. Jest prezesem Stowarzyszenia „Siedliskie Forum Rozwoju”. Bierze czynny udział w uroczystościach patriotycznych i rocznicowych. Jest członkiem chóru parafialnego.

WALDEMAR DZIGA
Za osiągnięcia sportowe w judo i postawę sławiącą Tuchów w Polsce i w Europie.

Tuchowianin, szkołę podstawową i liceum ukończył w Tuchowie, po czym studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po odbyciu aplikacji pracuje jako sędzia w Sądzie Rejonowym w Tarnowie.
Treningi judo rozpoczął w 1984 r. w tuchowskiej sekcji judo. Trenował tu przez 9 lat systematycznie i wytrwale, czego skutkiem były sukcesy sportowe: srebrny (1988) i złote medale (1989, 1990) w Mistrzostwach Polski Szkolnego Związku Sportowego. W latach 1992 – 1993 był członkiem kadry narodowej juniorów, zdobywając w mistrzostwach Polski brązowe i srebrne medale. W czasie studiów trenował w klubie TS Wisła Kraków. W tym okresie zdobył dwukrotnie srebrny i pięciokrotnie złoty medal w kategorii seniorów w drużynowych mistrzostwach Polski, kilkakrotnie zdobywał także medale w Indywidualnej Lidze Seniorów w Judo. Został powołany do kadry narodowej, trzykrotnie uczestniczył w Drużynowym Pucharze Europy (Austria, Polska, Turcja). W 2000 r. uzyskał stopień mistrzowski – 2. dan. Za wyróżniające wyniki Polski Związek Judo odznaczył go srebrną (2004) i złotą (2009) odznaką PZJ.
W czasie swojej sportowej kariery p. Waldemar Dziga był wzorem do naśladowania. Wielokrotnie pełnił funkcję kapitana drużyny. Jest najlepszym przykładem możliwości godzenia sportu z nauką – pod jednym wszakże warunkiem: trzeba wytrwale dążyć do celu.

PETER BLASKEWITZ
Za inicjowanie, realizowanie i utrwalanie współpracy między partnerskimi miastami Illingen i Tuchowem oraz działania na rzecz przyjaźni polsko-niemieckiej.

Nauczyciel historii i języka niemieckiego w gimnazjum w Illingen. Odpowiedział pozytywnie na propozycję współpracy z tuchowskim liceum; obydwie szkoły są stowarzyszone w UNESCO. Już wcześniej interesował się kulturą, historią i językiem polskim. W 1994 roku przyjechał do Tuchowa, aby poznać szkołę i miasto, a przede wszystkim mieszkańców. Widocznie wrażenie było pozytywne, bo już w następnym roku przyjechał z grupą młodzieży. Wówczas podpisano umowę o współpracy między szkołami. Odtąd co roku przyjeżdżał z grupą liczącą około 20 osób i nigdy nie miał trudności z zebraniem takiej grupy. Umiał przekonać nie tylko dzieci, ale i rodziców, którzy w ramach rewizyt podejmowali zawsze bardzo serdecznie tuchowską młodzież. Sam propagował polską kulturę, zabierając do naszego miasta różnych nauczycieli ze swej szkoły, a także rodziców. Wynikiem tego było powstanie Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Niemieckiej w Illingen.
Polska młodzież jest zafascynowana osobowością p. Petera Blaskewitza; u wielu młodych rozbudził on zainteresowanie kulturą i językiem niemieckim, a nawet powstawały prace licencjackie dotyczące kultury i historii Saarlandu. Ich autorom organizował pobyty w Illingen, spotkania z mieszkańcami, przygotowywał bezinteresownie wiele materiałów dotyczących tego landu, a potrzebnych do napisania tego typu prac.
Pomaga nie tylko młodzieży; zorganizował np. pobyt i utrzymanie Sanktuaryjnego Chóru Mieszanego w czasie podróży do Lourdes. We współpracy z władzami gminy podejmował także tuchowską orkiestrę.
Jego otwartość i serdeczność, połączone z nieskazitelną uczciwością, sprawiły, że nawiązał w Tuchowie wiele osobistych kontaktów, które podtrzymuje do dziś; jest niezmiennie zainteresowany rozwojem naszego miasta, osiągnięciami młodzieży i losami mieszkańców. Podkreśla, że czuje się w Tuchowie jak u siebie. Niewątpliwie zajmuje czołowe miejsce pośród przedstawicieli miast partnerskich Tuchowa.

KAZIMIERZ ŁĄTKA
(zmarł 26.01. 2001 r. – 6 dni przed wręczeniem statuetki)
Za godną naśladowania postawę społecznika, aktywną działalność samorządową oraz bezinteresowną pracę na rzecz lokalnego środowiska.

Mieszkaniec Lubaszowej. Radny Rady Miejskiej w Tuchowie pięciu kadencji (1990 – 2010), wybierany znaczną większością głosów. W Radzie był członkiem kilku komisji a ostatnio przewodniczącym Komisji Rewizyjnej. Należał do najbardziej aktywnych radnych, o czym świadczyć może chociażby jego 100 % frekwencja na wszystkich posiedzeniach plenarnych i komisji w całej kadencji. Cierpliwy i konsekwentny w działaniu i – co ważne – skuteczny. Swoją działalność w Radzie traktował jako służbę ludziom.
Jako radny miał na uwadze, całą gminę, ale najbliższa była mu rodzinna Lubaszowa, która wiele mu zawdzięcza. Miał zdolność przekonywania i mobilizowania ludzi do społecznej działalności. Był członkiem rady sołeckiej. Pomagał mieszkańcom wsi, którzy zwracali się do niego w różnych sprawach. Włożył wiele starań w pozyskiwanie funduszy na nowe odcinki dróg, telefonizację, gazyfikację, budowę wodociągów. Sam często nie tylko prace nadzorował, ale także w nich uczestniczył. Członek OSP w Lubaszowej, pełniący odpowiedzialne funkcje w zarządzie jednostki. W wyniku jego starania otrzymała ona samochód gaśniczy. Był współorganizatorem obchodów jej 50-lecia. Szczególny nacisk kładł na propagowanie wiedzy pożarniczej, zwłaszcza wśród młodzieży, organizując liczne konkursy i zawody. Z jego inicjatywy powstała żeńska drużyna młodzieżowa. Od 2006 r. pełni funkcję wiceprezesa Gminnego Zarządu OSP w Tuchowie, podejmując wiele starań w celu rozwoju bazy i infrastruktury straży pożarnych. Zaangażowany w remont i rozbudowę szkoły w Lubaszowej; wynikiem jego starań jest sala do gimnastyki korekcyjnej. Pomagał także sportowcom w swojej wsi, podejmował starania o modernizację boiska sportowego i remont budynku szatni dla sportowców.
Jego hasło wyborcze: „tyle jestem wart, ile mogę zrobić dla innych” nie było pustym sloganem, w pełni je realizował, a przełożyło się ono na powstanie tego, co służy ludziom dziś i będzie służyło w przyszłości.

Fotorelacja z uroczystej gali wręczenia statuetki MELANIUSZA – kliknij tutaj!