Moc pozytywnej energii – wycieczka do Zakopanego

Dzieci od pierwszej chwili po przyjeździe do Zakopanego poczuły, ze są na górskiej wycieczce. Najpierw udaliśmy się do Muzeum Tatrzańskiego, gdzie mogliśmy zobaczyć regionalne stroje i narzędzia oraz okazy fauny i flory charakterystyczne dla tego regionu. Później pieszo pokonywaliśmy długie odcinki tras, aby dzieci miały możliwość poruszania się i obejrzenia okolicy. Jak stwierdził Wiktor z 3 klasy: „drepczemy i drepczemy, a jak dodrepczemy, to wszystko zasłaniają góry”. Dlatego wyjazd i zjazd kolejką z Gubałówki był wielką atrakcją. 190 uczniów sprawnie zajęło miejsca w wagonikach, aby na górze móc zaopatrzyć się w pierwsze pamiątki. Oczywiście zachwycali się też pięknym widokiem i słuchali historii o budowie krzyża na Giewoncie. I wreszcie nastąpił tak długo oczekiwany czas przejazdu do pensjonatów. Oglądanie pokoi, poznawanie całego obiektu i ciągłe powtarzanie „ale superancko”, zajęło czas do obiadokolacji. Po posiłku był czas na zabawy i rozgrywki sportowe pomiędzy szkołami oraz czynny wypoczynek, bo przecież „nie można się zasiedzieć”, jak twierdzili chłopcy z klasy 6. Wieczorne spotkania w pokojach, gry towarzyskie, rozmowy przeciągnęły się trochę i cisza nocna zapadła znacznie później niż chcieliby zmęczeni opiekunowie.

Drugi dzień był w całości poświęcony górskiemu wędrowaniu. Zaprzyjaźnione ze sobą dzieci z 5 szkół raźno podzieliły się na grupy prowadzone przez kilku przewodników i podążyły w różne miejsca. Chętni i bardziej wytrzymali uczniowie pomaszerowali nad górskie jezioro Smreczyński Staw. Młodsi i mniej sprawni udali się na spacer do Doliny Kościeliskiej. Obejrzeli tam proces tworzenia tradycyjnych oscypków, posłuchali śpiewu i gry na fujarze. Wzbudzili zdumienie grającego tym, ze potrafili zaśpiewać „W murowanej piwnicy”. „Szkoda, że nas pan nie widział na dożynkach, jak żeśmy do tego tańczyli. Jak prawdziwi górale!” – pochwalili się Kuba i Mateusz z klasy 5. Potem były Krzeptówki i sanktuarium Matki Boskiej Fatimskiej. Po modlitwie przy relikwiach Jana Pawła II powróciliśmy do pensjonatu na posiłek i odpoczynek. Rozegraliśmy wtedy kolejne mecze w piłkę nożną i siatkową z konkurentami z pozostałych szkół. Wieczorem zgromadziliśmy się przy ognisku, aby wspólnie pośpiewać. Dzieci z zainteresowaniem słuchały piosenek biesiadnych w wykonaniu starszej generacji wycieczkowiczów – nauczycielek. Potem w ruch poszły komórki, dzięki którym ściągnięto teksty i już wspólnie można było zaśpiewać „Płonie ognisko”, „Sokoły” i „Stokrotkę polną”.

I znów zabawy w pokojach i „nocne Polaków rozmowy”, bo przecież „jutro już wracamy i nie będziemy mogli tak fajnie się razem bawić wieczorami” – mówiły dzieci. I miały rację.
Następnego dnia nastąpiło pakowanie, pożegnanie z gospodarzami pensjonatów i wymarsz na ostatnie zwiedzanie Zakopanego. Lody na wagę w kawiarni Żarneckich wzbudziły taki zachwyt, że dzieci kilkakrotnie ustawiały się w kolejce po następne porcje. „Nie przepadam za lodami, ale te czekoladowe mnie kręcą” – stwierdził 6-letni Patryk z I klasy kupując kolejnego czekoladowego loda.
Po lodach był plac zabaw, na którym dzieci wzajemnie się podciągały, huśtały i przytrzymywały. Na ostatnie zakupy udaliśmy się na plac pod Gubałówką, gdzie dzieci zasięgając ciągłej opinii opiekunów kupiły pamiątki dla siebie, mam i rodzeństwa. Dla tatusiów były oscypki.

Zmęczeni lecz zadowoleni udaliśmy się do autobusów i wróciliśmy do domów, gdzie czekali stęsknieni rodzice. Dzieci głośno zapewniały, że wcale nie bały się spać poza domem i że na wycieczce było super i że zaraz zapisują się na następną jak będzie, tylko powinna być dłuższa.